Zomerslaap

Het heeft iets van het krieken bij dageraad, het einde van de zomervakantie. Alsof Leusden ontwaakt na zes stille vakantieweken.

De buurman haalt, na 1631 Franse kilometers, zijn caravan leeg, er is weer beweging gesignaleerd op De Biezenkamp en ik zag juf Esther ook al haar 26 tafeltjes in groepjes verdelen. Namen erop en in alle lades een schriftje. Tja, na opgedane rust is het weer hard werken.

Ondergetekende bleef dit jaar dicht bij huis, zoals eerder geschreven. Vanwege het zomerweer, maar in alle eerlijkheid vooral omdat de massale trek ons niet zo trekt. Waarom moeten we en masse op pad om ons honderden kilometers verderop in lastige (haarspeld)bochten te wringen?

Ik vind in het hoogseizoen absoluut geen plezier in volle stranden, chagrijnige serveersters, hoge prijzen en hutjemutje-campings. Met alle respect voor de miljoenen landgenoten, Leusdenaren incluis, die zich deze zomer wel lieten verleiden (of verplichten) tot een vakantiereis. Naar Frankrijk bijvoorbeeld (1,3 miljoen), Italië (840.000) of Duitsland (750.000).

Voor de goede orde, het vakantieplezier is de Leusdenaren van harte gegund en ik begrijp uiteraard de overmacht van de begrensde schoolroosters, maar hoe plezierig zijn deze reisjes nou écht? Nee, uw krantenschrijver koos dit jaar eieren voor zijn geld door het buitenland naar Leusden te halen. Of te láten halen zelfs. Zo scoorde ik bij Fred van Ewijk, die deze zomer een delicatessenwinkel opende in Tabaksteeg, een uitstekend Frans wijntje en heerlijke Spaanse olijven.

Aslan in de Hamershof deed er nog een schepje bovenop. In deze supermarkt herken ik namelijk alleen de koekjes, cola en kippendijen, maar wat een boer niet kent, blijkt soms verrassend lekker.
Het is net vakantie. En om de zomer compleet te maken, raakten mijn vrouw en ik op RTL4 verslaafd aan een dagelijkse serie over vijf Nederlandse stellen op het eiland Sardinië. Zij kochten elk een bouwval voor 1 euro (!) in de categorie 'onverklaarbaar bewoond'. Het dorp Ollolai dacht zeker de eerste te zijn met Eurowoningen…

Kortom, het zijn nog steeds heerlijke buitenlandse avondjes in Huize Bosmans, ook dankzij het mediterrane klimaat.

Er is aan de Langesteeg trouwens nog een plek waar ze weten hoe je vakantie moet vieren: op de Larik's Hoeve van Jonne en Frank Smink. Kamperen zónder hutjemutje, maar mét heel veel Leusden om je heen en Fred en Aslan op fietsafstand.

Ik kan me feitelijk geen betere zomervakantie wensen. En Jonne en Frank ook niet. Zij mogen, na een geslaagd seizoen, nu weer vergadertafels dekken op hun hoeve, want ja: de arbeidsplicht roept!

Marco Bosmans