Burgemeesters 2

Dag Marco,

Wat fijn dat ik nog niet vergeten ben en wat leuk dat jij tegenwoordig ook columns schrijft. Gefeliciteerd nog met je zoon, trouwens; was hij vorige week niet jarig?

Ik heb hier in Zutphen helemaal mijn plekje gevonden. Zowel privé, als in het werk. De kinderen doen allebei eindexamen dit jaar, dus dat is druk en spannend. In het werk liggen er bestuurlijk veel uitdagingen. Daar hou ik van, zoals je weet! We zijn hard aan de slag met het nieuwe college, waar veel dynamiek in zit, en met de nieuwe gemeenteraad waar 75 procent van de mensen nieuw is. Verder haal ik mijn hart op aan de kwaliteit van de cultuur en we zijn ook hard aan de slag met de bestrijding van drugscriminaliteit en ondermijning.

Natuurlijk denk ik nog vaak aan Leusden. Het was een mooie tijd en ik mis dan ook vooral de mensen met wie ik heel prettig heb samengewerkt.

Ik vond het ontzettend leuk dat de ambtenaren uit Leusden op bezoek zijn geweest om te kijken hoe het in Zutphen is. Verder heb ik in Leusden ook erg genoten van de vele contacten met de ondernemers en de BKL. De manier waarop in Leusden met elkaar op ondernemersgebied wordt omgegaan, is heel bijzonder. Ik hoop zo'n samenwerking ook in Zutphen verder te kunnen stimuleren.

Nogmaals dank voor je kaart en de hartelijke groeten terug uit Zutphen!

[Annemieke Vermeulen

Bij deze, ook voor u een hartelijke groet.

Mocht u het vorige week gemist hebben: de ondergedoken burgemeester van Haarlem was aanleiding voor een kolommetje over het burgemeesterschap. Over onze Gerolf Bouwmeester uiteraard, maar ook zijn voorganger, die ik vorige week meteen maar even een prachtige, jaloersmakende ansichtkaart stuurde: Groeten uit het prachtige Leusden.

Het is nogal wat namelijk, dat je jarenlang de scepter zwaait in de keuken, 30.000 monden voedt en op een gegeven moment je brigade en je gasten over moet dragen. Succes, chef Bouwmeester!

Ach, met 21 boodschappers (lees: raadsleden), drie souschefs (wethouders) en een sommelier (gemeentesecretaris) worden de borden en glazen ongetwijfeld gevuld, maar hoe is de bekomst?

Bij het stellen van die vraag herinner ik me ineens weer het kennismakingsdiner met Annemieke Vermeulen, in gezelschap van onze wederzijdse kinderen bij restaurant Oud Leusden. Het verslag verscheen in deze krant, alweer negen jaar geleden.

Met haar opvolger zat ik nog nooit aan tafel, terwijl hij een jaar geleden riep: Ik wil Leusden proeven. Ben zo benieuwd of het smaakt.

[Marco Bosmans
[bosmans@xmsnet.nl