Heethoofd

5 juni 2019 om 10:54 Lokaal/Column

Prik me niet op de dag, maar het schrijven van strafregels in januari is voor mij absoluut een traditie. Steevast hetzelfde mantra: ik mag deze zomer niet klagen, ik mag deze zomer niet klagen, ik mag deze zomer niet klagen. Niet om mezelf letterlijk te straffen, maar meer om mezelf niet gek te maken. Antivries als ik ben, smacht ik in januari namelijk naar warmere tijden. Ik heb dan ook nooit begrepen dat dat 'gelukkig nieuwjaar' altijd moet beginnen met de ongelukkigste maanden.
Maar die strafregels dan? Ssst.

Sinds een maandje of drie hoor je mij niet meer. Het dikke dekbed is verdund en de wollen onderbroek kan in de was, want er is licht na de tunnel. Het betere weer is immers daar. Nou weet ik ook wel dat de meteorologische lente geen garanties biedt, maar het is een fijne graadmeter die zelfs een graadje voor ligt op de astronomische kalender. Voor mij begint de lente dus op 1 maart en de zomer op 1 juni. Moestuinders kunnen zich daar trouwens nog flink in vergissen, want op Moederdag ging het kwik verrassend onderuit. Het was drama op de Lapeerseweg en Kanaalweg.

Ehh.. strafregels? Ik ben er bijna.

Afgelopen weekend begon de zomer en dat hebben we geweten. Weer- en nieuwsmakers buitelden over elkaar met hitterecords, code oranje, weeralarm en allerhande bak- en braadadviezen. Tjonge, 30 graden op 2 juni is niet niets, pfff. Smeltend in mijn knickerbocker voelde ik ineens een klaagzang opkomen, maar nee. Ik hield mijn mond, in gedachten de strafregels van januari. Warm wilde ik het hebben? Nou, welkom in de zomer!

Niet klagen dus, maar heel gedisciplineerd even schikken naar het nieuwe ritme van de dag. Gas terug, zonnescherm omlaag, een middagdutje en genoeg drinken. Italianen, Grieken en Spanjaarden doen niet anders en hoor je dus ook niet. Die mediterrane mores moeten gewoon nog even indalen. Ook bij de media, trouwens. Waarom zorgt iedere weersverandering tegenwoordig direct voor dikke hoofdletters in de kranten, gepanikeer op sociale media en stuiterende tv-weermannen? Weet u wat ik denk? Dat klimaatprobleem, dat zijn wij zelf!
Waar is John Bernard als je hem nodig hebt? Toen hij nog op het scherm was, van 1984 tot 2002, konden we rustig slapengaan. Laat de storm maar loeien en het kwik maar stijgen, weerman John wist zelfs de gevaarlijkste atmosferen te relativeren. Ja, tóen hadden we nog normaal weer. Ik hoop van harte dat je lekker van je pensioen geniet, beste John. In het zonnetje.

Laten wij op onze beurt genieten van het zomerweer en, indien noodzakelijk, een beetje acclimatiseren. Anders heb ik twee opties voor u: strafregels schrijven of een vakantiebaantje bij Eurofleur. Daar kunnen ze in juli en augustus namelijk nog een paar enthousiastelingen gebruiken om kerstartikelen te prijzen. Fijne zweetdagen!

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie