Roarrr

Wie had ooit gedacht dat we massaal voor de buis zouden zitten bij een wedstrijd van het Nederlands elftal? Ehh.. de voetballende vrouwen, bedoel ik. Heeft u ze ook gezien, gistermiddag? Fijn dat we de vooroordelen en grappen voorbij zijn en nu volop genieten van wedstrijden op topniveau. Natuurlijk heb je altijd azijnpissers die Lieke afzetten tegen Wesley of geinjurken die zich verheugen op de shirtwissel, maar de ware fans zijn in de meerderheid.

En zo kan het dus gebeuren dat het oranje-legioen in koor meezingt met Jan Smit, posters plakt van de selectie en poppetjes spaart bij… Blokker. Tja, een ietwat stigmatiserende huishoudwinkel, dat dan weer wel. Ik schrijf het knarsetandend, ook omdat die spaarpoppetjes afschuwelijk lelijk zijn, allemaal op elkaar lijken en wel heel veel afwasborstels en serviesgoed kosten om de ploeg compleet te krijgen. Dat ging me de afgelopen jaren toch iets gemakkelijker af met blikken knakworst, flessen cola en zakken chips van de super. Ik gun Blokker een tweede leven, maar niet over de hoofden van onze leeuwinnen.

Uw wekelijkse krantenkrabbelaar heeft op zijn sport-cv weliswaar een paar overwinningen staan, maar niet in de voetballerij. Ik deed het, in mijn witte hemd en blauwe broek, best goed bij Impala en ook mijn afstandsschot in het shirt van Antilopen mocht er zijn. Ik haal deze sporthistorie even aan, omdat ik in mijn jeugdjaren ook wel eens last had van die vooroordelen. Een jongen die turnt?! En deze: 'korfbal is een denksport, hoor'. Hûh? 'Ja, de mensen die dat spelen, dénken dat het een sport is.' De grap van cartoonist Jeroom Snelders is er één van vele.
Ik op mijn beurt wist toen echt niet van meisjes die voetballen. Ach, ze mochten wel meedoen op straat, maar in clubverband? Toch blijkt dat al sinds 1955 te gebeuren in ons land. Die girlpower is mij lange tijd ontgaan, spijtig genoeg.

De tijden zijn veranderd. Zo trof ik mezelf enkele jaren geleden ineens langs de lijn bij Roda'46. In het veld: dochterlief. Ze speelde een aantrekkelijk potje mee en veroverde met haar team zelfs de beker. Papa mocht zo nu en dan chauffeuren en verslaggever spelen via de groeps-app van de thuisgebleven ouders, mits ik maar geen gekke dingen over mijn favoriete middenvelder schreef. Tuurlijk niet.
Tegenwoordig krioelt het trouwens van de voetbalmeisjes bij onze dorpsclub, Negen teams zijn er maar liefst en ik heb zo'n oranje vermoeden dat het spel van de leeuwinnen de komende weken voor nieuwe leden zal zorgen.

Hoewel ik nog steeds niet helemaal op de hoogte ben van de buitenspelregeling, verheug ik me op het volgende oranje-duel, komende zaterdag. Samen met mijn dochter op de bank voor de buis, met chips, drie afwasborstels en een schele Vivianne Miedema van de Blokker.

[Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl.