Drommels

Wie is toch die ondeugd die iedere keer zijn broodtrommeltje leegt op de Smidse? Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen, mam: géén bruin brood met ham. Ik wil Nutella op wit!

Ach, het heeft iets aandoenlijks en grappigs tegelijk, dat beeld van die scholier die op weg naar huis een uitbrander vreest en halt houdt bij de vuilnisbak naast De Munt. Trommeltje uit de tas en toedeledokie: weg met de lunch. Een keertje had ik nog door de vingers gezien, maar nu er sprake lijkt van een patroon en ik vrees voor zijn vitaminegebrek, haalt de ondeugd deze krant. En meldt hij zich deze week niet zelf bij ondergetekende, dan stuur ik ‘dossier broodtrommel’ naar de tv-collega’s van Opsporing Verzocht. Foei!

Aan de andere kant speelt hier misschien het alibi van een brave leerling, die door het vele huiswerk geen tijd had voor zijn bammetjes, misschien liever niet luncht in gezelschap en zijn moeder niet wil teleurstellen. In dat geval zou ik, als amateurpedagoog, een compromis willen voorstellen: twee boterhammen op school en twee boterhammen wanneer je weer thuis bent. En wat tropisch fruit na. Mama begrijpt dat wel.

We zijn toch allemaal jong geweest, krantenschrijver? Ik hoor het u denken. Ja, ook mijn broodjes werden altijd keurig gesmeerd door moeders. Maar ze gingen keurig op ook, inclusief de Yokidrink in de beugelfles. Dat ik me in de pauzes vaak liet verleiden tot snoeperijen, heeft ze niet geweten. En dat ik bij het huiswerk nog meer lekkers graaide uit de tweede lade van mijn bureau ook niet. Man, volgens mij heb ik in mijn eentje de Jamin van Ab en Gini Walet overeind gehouden.

Ik kan het zoete vergrijp overigens goedpraten nu ik mijn brood verdien met het schrijven van culinaire verhalen. Het doel heiligde… Nee, de middelen hadden onbewust een doel.

In datzelfde bureau lag in deze periode van het jaar trouwens ook altijd een flinke partij vuurwerk. Illegale strijkers, om precies te zijn. Ja, ik was een beetje dom, maar toen was het vooral stoer en lucratief. Ook het gebruik van een klein beetje traangas op school behoort tot de categorie ondeugdig, net als het kopen van een multomap bij de Bruna. Die had ik weliswaar netjes afgerekend, maar pas nadat ik de prijssticker had verwisseld met die van een lelijke map.

U heeft dus gelijk, we zijn allemaal jong geweest. Zo zag Jantje eens pruimen hangen, als eieren zo groot. Hiëronymus van Alphen maakte er een moraliserend versje van met een happy end. Op school gaven wij de voorkeur aan een gewelddadig en sober slot. Dat was makkelijker te onthouden: ‘de tuinman zag zijn bolle wangen en sloeg de vuile gapper dood’.

Jij daar bij die vuilnisbak, ik weet het goed gemaakt. Over enkele weken gaat De Munt open en ik weet zeker dat Gijs en Dennis heerlijke lunches serveren. Je bent welkom – ik betaal.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl.