Hoge druk

Vreemde vraag misschien in de kantlijn van uw krant, maar heeft u enig idee welke beroepsgroep het goed doet op tv? Nee, journalisten en acteurs reken ik bij deze vraag even niet mee. Artsen! Het zijn regelrechte kijkcijferkanonnen. Altijd geweest, trouwens. De oudere lezers onder u weten zich ongetwijfeld dokter Van Swol nog te herinneren, in de jaren vijftig. Hij gaf de kijkers verstandige adviezen, net als zijn collega Gisolf, twee decennia later. Dokter Phil adviseert al vele jaren, maar dan met een Amerikaans sausje en klapvee op de tribune, een vorm waar mijn psyche eerlijk gezegd altijd een beetje ongemakkelijk van wordt.

Vermakelijker zijn de tv-artsen die doen alsof, zoals de Britse dierendokter James Herriot en Lydie van der Ploeg, die van die assistente. Met miljoenen tegelijk keken we naar hun 'medische' avonturen. Van recenter datum zijn dokter Jan (MCW), dokter Mark (St. Elsewhere), dokter Deen, dokter John (ER), dokter Tinus, dokter Meredith (Grey's Anatomy), enzovoort. Een gemiddelde tv-gids levert wekelijks met gemak een complete witte brigade voor het Meander Medisch Centrum. Over ziekenhuis gesproken: alle Eerste Hulp-programma's heb ik nog niet eens genoemd! Wat is het toch dat we zo graag even meegluren als er iemand uit de ambulance komt? Voer voor psychologen. Help, dokter Phil!

Aangezien de Leusder Krant hier geen tv-recensie wil, verklaar ik me graag nader.

Bij het aflezen van mijn bloeddruk bij Huisartsenpraktijk Tolgaarde refereerde de assistent laatst aan het witte jassen-syndroom. Ja, het bestaat echt en is een beetje vergelijkbaar met de angst voor blauwe enveloppen. Patiënten met een overgevoeligheid voor een witte jas schieten in de stress bij het zien van de dokter of zelfs als een assistent. Het bestaan verbaasde mij enigszins, aangezien openhartoperaties tegenwoordig openhartig live worden uitgezonden. Hoezo eng? Bovendien: assistenten dragen geen witte jassen meer.

Koelbloedig stroopte ik op Tolgaarde daarom mijn mouw voor een actuele drukmeting. Nonchalant kruisten onze blikken en toen ging het mis. Met de bloeddruk, bedoel ik. 145/100, boem. Ik was bekant verdronken in de diepblauwe lente van de doktersassistente. Tja, je zult er maar last van hebben, het blauwe ogen-syndroom. Gaat het weer een beetje, mijnheer Bosmans?