Postnataal

9 mei 2018 om 13:20 Lokaal/Column

Het is stilletjes in Huize Bosmans. Dat is het uiteraard wel vaker, maar deze stilte voelt wat ongemakkelijk. Dochterlief maakt zich op voor haar havo-examen en zit derhalve deze dagen met haar neus in de boeken. Dit keer dus geen Zara of Karseboom in de meivakantie, maar peentjes zweten op massa-energierelaties, present continuous vertalingen en staatsobligaties. Pfff. Om in de Economie-sferen te blijven: nul kosten, veel baten. Dat is nog eens een waardevolle vakantie.

Vanwaar die spanning? Dat vraag ik me ook af. Immers, de jongedame werkt hard en maakt zich eigenlijk niet zoveel zorgen. Ze staat er goed voor, dus als ze het koppie erbij houdt, zwaait ze af met vlag en wimpel. De wimpel die ik vorige week trouwens ineens kwijt was. Sorry, majesteit. Even een nieuwe kopen, dus. Nee, de spanning zit gek genoeg in mijn buik. Het is toch je dochter, hè. Laten we het posttraumatische examenstress noemen. Ik herken het namelijk een beetje, want in 1985 waren de rollen omgedraaid. Toen had ik de zweetdruppels en mijn moeder de buikpijn. En een jaar later opnieuw, want in 1985 had ik me verslikt in biologie en zakte ik op een paar lullige punten. Stom: gewoon tien multiple choice-vragen vergeten, omdat ze achterop het examenformulier stonden. Moest ik dat hele examenjaar overnieuw doen! Opnieuw, beter gezegd. Overnieuw is een contaminatie, die in 1985 echt nog wel fout werd gerekend door Jaap Kampen, mijn docent Nederlands. Tegenwoordig schijnt het wel weer te mogen. Tja.

Die meneer Kampen was een prima vent. Een man van orde en overtuigingskracht. Misschien is het wel door hem dat ik dit schreef en u dit leest. Het is nog steeds een prima vent. Leusdenaar ook, die op dit moment lekker met de motor door Frankrijk trekt, maar dat terzijde. Dochterlief gaat grappig genoeg naar dezelfde school als haar pa en ma deden, het Corderius College. Ze erfde gelukkig het verstand en de discipline van mama, maar lijkt nu een beetje in het spoor te treden van papa. Jazeker, hier is een journalist in de maak! Zonder meester Kampen trouwens. Voor hem in de plaats kwam Corien Blommestein. Met succes, want Nederlands is het beste vak van de jongste Bosmans.

Wanneer u dus op 17 mei een meisje met twee vingers in haar neus naar Amersfoort ziet fietsen, dan is dat mijn dochter. Nederlands voor de boeg. De dag-des-biologica is een zwaardere. Vooral voor ondergetekende. Het idee dat ze vragen over het hoofd ziet, geeft mij examenuitslag bij voorbaat!

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie