Hartenboer

Tien boeren, tien oproepen, één Yvon Jaspers en een hond. Het is weer begonnen: Boer zoekt Vrouw. Heerlijk! Tenminste, we weten nu welke boeren een vrouw zoeken. En na dit zaaien kan straks worden geoogst. Voelde u zich zondag aangesproken door een zoekende boer en twijfelt u over het schrijven van een liefdesbrief? Ik zeg: doen! Wat is er mooier dan een boeiende vent met een flinke tuin, een hooiberg en een paar beestjes?

Omdat ik in mevrouw Bosmans al de beste vrouw heb gevonden en zij geen boer behoeft, is het liefdesspel van cupido Jaspers niet aan ons besteed. Alleen als kijkers. Maar ik kan zo nu en dan wel onmeunig verliefd worden op het boerenleven. Op de rust en dynamiek, op het weideland en ja, zelfs op de stallucht. Het is op die momenten dat ik mijn eigen lievelingsboer altijd even opzoek, Martin van Klooster in Stoutenburg. Martin is nou niet bepaald het type voor een wanhopige contactadvertentie op tv. Nee, Martin is ten eerste al aan de vrouw (en dochter) en ten tweede charmant en vlot gebekt. Vraag Martin hoe de karnedrank gemaakt wordt en je krijgt een college van anderhalf uur. Beetje gechargeerd misschien, maar deze kaasboer is de passie voor zijn melkmeisjes nooit verloren. Met liefde brengt hij een lofzang op de gevlekte zuivelbrigade. Daar komt dus geen hunkerende vrouw tussen.

Aangezien dit niet de eerste keer is dat boer Martin de Leusder Krant haalt, hoef ik u niet uit te leggen dat hij en zijn 'Kloostervrouw' kaas en melk verkopen in hun Kopermolen. Likkebaardend schuif ik altijd een pondje gaten, pondje belegen en een paar flessen koeiensap in mijn mandje, maar dat is niet de belangrijkste reden voor mijn komst. Nee, het gaat me niet zozeer om mijn lekkere boodschappen, maar om de boodschap die hij verkondigt: puur natuur. Bij Martin gaat daarom mijn telefoon uit, gaat mijn hoofd leeg en gaan mijn ogen dicht. Ik rijd naar Stoutenburg om dat wat niets kost: even met de schoenen in het stro, een kop koffie in de hand en een sabbelend kalf aan mijn hemdsmouw. Op de plaats rust en door de neus inademen.

Die rust geeft af en toe trouwens ook te denken. 28 jaar al maken ze bij De Kopermolen kaas en zuivel van eigen melk, maar zouden ze de dertig halen? Die pure natuur ligt immers steeds meer onder vuur. De uitstoot van ammoniak maakt dat de flora lijdt onder de fauna. De kwestie verdeelt boeren, burgers en Haagse buitenlui, en schuift donkere wolken boven het groene graasland van jong dartelvee. Natuurlijk moeten we de natuur beschermen. En natuurlijk verdienen alle boeren een vrouw, maar ik hoef straks toch hopelijk niet te zoeken naar de laatste boer?

Marco Bosmans