Klassenwerk

Dat wat Janine, Laura en Linda allemaal hebben meegemaakt in 6475 afleveringen GTST haalt het uiteraard niet bij de werkelijkheid, maar Meerdijk leek afgelopen zaterdag toch verdacht veel op Leusden. Start leader: De tijd van onbezorgdheid is voorbij…

‘Wij gaan weer naar school’, appte ik een paar maanden geleden aan zeventien oud-klasgenoten van mijn basisschool Groenhorst. En aan meester Arie, want die voelt zich minstens zo verbonden en zit ook in deze groep. Aanleiding voor mijn initiatief vormde de sloop van onze oude school, die tegenwoordig Het Kompas heet. Volgend jaar gaat de beuk erin. Weemoedig van aard zag ik visioenen aan mij voorbij trekken en voelde ik oude koeien opborrelen. Kortom, tijd voor een sentimental journey.

De enthousiaste reacties stroomden binnen en ook die reacties leidden weer tot re-reacties, dus ping-ping-ping ging mijn telefoon. Nico was de eerste en voordat ik het wist zaten Nico en ik aan tafel bij restaurant De Munt, de oude klassenlijst en een paar vergeelde foto’s lagen voor ons. Het lijstje was nog niet compleet, dus er was werk aan de winkel, want we wilden niemand overslaan. Sterker nog, ook de juffen en meesters moesten hier bij zijn. Greet, Frieda, Ruth, Mia, Renze, Johan en Arie zijn immers ook onderdeel van de herinnering.

En zo klonk zaterdag, mede dankzij de huidige directeur, na veertig jaar weer het bronzen klokgelui van de oude school aan de Meent. Als ware beiaards wisten ze de klepel allemaal te vinden. Vroeger ook, maar toen was het lellen van de bel een exclusiviteit voor juf of meester en kreeg een ondeugende luider strafregels. Foei! En na de bel de klapdeuren door, op weg naar koffie, taart en praatjes en plaatjes van die goede oude tijd. Ach, wat ben je groot geworden…

Zo worstelde Christina met haar verslaving, wordt Florence volgend jaar oma, verhuisde Marleen naar Duitsland, werd Lena huisarts, raakte Marianne 40 kilo kwijt, moet Bart binnenkort afscheid nemen van zijn moeder, is Jon professioneel feestverbeteraar en schreef Madelon haar eerste kinderboek – ‘De knotsgekke woonboot’ ligt nu in de winkel.Het is verrassend hoe klein een school wordt door de ogen van grote mensen en hoe sommige herinneringen een eigen leven zijn gaan leiden. Stond dat bureau van de meester niet op een verhoging? Nee. Om nog maar te zwijgen over het lijden in die eigen levens, want na de zesde klas trok een ieder de wijde wereld in, de een over strakke paden, de ander met een zware rugzak.

Ik laat de diverse liefdesbreuken wegens gebrek aan ruimte even achterwege, maar ook die pijnlijke kruisjes werden deze middag met spijt uitgewisseld. Net als het gemis van meester Arie. De kanker geselt hem. Het was ook daarom dat we zaterdag na school bij De Munt proostten op goede tijden en slechte tijden, soms geluk en soms verdriet.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl.