Afbeelding
Winkeliersvereniging Hamershof
Column

Deurbeleid

19 januari 2022 om 11:13 Column Knipoogje

Zoals we de coronacrisis niet met de oorlog mogen vergelijk, zo wil ik nu ook niet schrijven over bevrijding. Maar een verlossing was het wel, de heropening van de kleinhandel!

Ik besloot, na het zien van de verhipte persconferentie op vrijdagavond, eens wat meer tijd te nemen voor mijn vaste zaterdagrondje door de Hamershof. De runderpoulet en het knäckebröd konden wel even wachten, eerst wilde ik mijn vinger op de pols van de samenleving leggen. Wat zou het effect zijn van de blijde Haagse boodschap op de burgerpraktijk in Leusden? Ik vroeg het me oprecht af en kan u nu melden: de blijdschap heeft de burgerij in het hart getroffen.
Vrolijke koopmannen en -vrouwen zwaaiden zaterdag, na de wekenlange braderieopstelling en drempeluitgifte, hun deuren open voor gretige jagers. Als ware koekiemonsters stortten zij zich in de kledingrekken. Was het niet De Bijenkorf die jarenlang Dwaze Dagen organiseerde? Nou, zaterdag leken Leusdense shoppers door dwaasheid bevangen. Ik zag zowaar een wachtrij op ‘t Erf en er klonk gegil bij Studio Jill.

Van bijpunten was na de wekenlange lockdown geen sprake meer, alle lokken down is de nieuwe missie

Ieder mens verdient een beetje dwaasheid op zijn tijd. Van harte aanbevolen, zelfs. Alle begrip dus voor de grote ogen van koning klant en stralende lach van de neringdoende. Ze hebben elkaar gelukkig weer gevonden. Dat geldt trouwens ook voor de kapper en zijn coupes. Van bijpunten was na de wekenlange lockdown geen sprake meer, alle lokken down is de nieuwe missie. Het ging aan de lopende band op de Grutterij en Brouwerij, aan de Kooikersgracht en ‘t Plein. Knap knipwerk trouwens, met in de ene hand de schaar en de andere hand de telefoon. ‘Helemaal vol?’
Tot zover het Hamershof-verslag van zaterdag 15 januari.

Met alle respect voor de wijze dames en heren in het Outbreak Management Team, ben ik inmiddels hard toe aan een Recovery Management Team. We hebben kundige professoren op het virus zitten en warme handen aan het bed, dus laten we ons nu wat meer richten op de nevenslachtoffers van de pandemie. Ik zie die nood van dichtbij. Zo wil mijn zzp-zoon dolgraag weer aan de slag in de evenementenbranche, terwijl dochterlief veel behoefte heeft aan extra universitaire motivatie bij haar studie psychologie. Zij wil straks hulp bieden bij psychische nood. Niet omgekeerd.

Achter gesloten deuren gaat namelijk ook bestaansrecht en levensinvulling schuil

Het is mede daarom dat ik zo geniet van iedere deur die weer open gaat. Achter gesloten deuren gaat namelijk ook bestaansrecht en levensinvulling schuil. Dat geldt voor Jill van de kledingwinkel, voor Willem van de kapsalon, voor Theo van de sportschool en voor vele anderen.

In dat kader had ik van ons dorpstheater De Tuin overigens wat meer ambitie, barricade en creativiteit verwacht. Vandaag maken tientallen theaters een vuist. Niet tegen corona, maar vóór de kunst- en cultuurmakers, die hard getroffen zijn. Waarom hier niet? Open die deur, Tuinman Wim!

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie