Afbeelding
Nico
Column

‘Beste Jij’

7 april 2022 om 11:17 Column Columns Peter Sneep

Dat zie je niet vaak: een open brief aan een kind. En dan ook nog een lieve brief. Ik kwam hem tegen tijdens een wandeling over de Grebbeliniedijk.

Die dag wilde ik eens kijken of er vanaf de dijk paden zijn waarover je in de Schoolsteegbosjes kunt komen. Om dat te onderzoeken was ik van de dijk afgegaan langs een soort pad. Maar eenmaal onderaan gekomen, zag ik dat een hek en dicht struikgewas het onmogelijk maakten om in de bosjes te komen. Logisch ook. De Schoolsteegbosjes zijn voor de reeën en wij mensen moeten het leefgebied van deze lieve schichtige dieren respecteren.

Ik draaide me om en liep terug om de dijk weer op te klimmen. En toen zag ik een A4’tje hangen. Het papier was met een groen touw aan een hele dikke boom vastgemaakt. Om de boom heen zaten nog meer touwen en op de plek waar de takken zich uitspreiden was een boomhut gemaakt. Dichterbij gekomen zag ik dat de brief geplastificeerd was, zodat de boodschap lang leesbaar zou blijven.

‘Beste Jij’, las ik. ‘Wat een gave plek voor een boomhut zeg!’ Dat is een vriendelijk begin. Maar uiteraard heeft de brief een boodschap. De schrijver maakt zich zorgen over het leven van de boom. ‘Misschien heb je er niet bij nagedacht dat spijkers en zagen in een boom de boom ziek kan maken. In het ergste geval kan de boom zelfs dood gaan! Dat is vast niet je bedoeling.’

‘Wat een gave plek voor een boomhut zeg!’ Dat is een vriendelijk begin. Maar uiteraard heeft de brief een boodschap

Ik vind het mooi. De schrijver leeft zich in de huttenbouwer in en legt in eenvoudige woorden het probleem uit. Dat is heel wat anders dan in toen ik klein was. Ik klom samen met mijn broer graag in bomen, al waren we doodsbang voor de politie. Die reed nogal eens langs en als de agenten ons zagen, werden we onvriendelijk de boom uit gefoeterd. Een buurjongen is wel eens meegenomen naar het bureau omdat hij aanvankelijk brutaal weigerde naar beneden te komen.

De briefschrijver heeft een tip. ‘Je kunt ook een boomhut maken met hout en touw. Misschien moet je hiervoor een beetje meer je best doen maar dat is een boom wel waard toch?!’ Ik ben echt onder de indruk van de vriendelijkheid. In Amersfoort woonden we aan een pleintje met speeltoestellen voor kinderen. Huisje met twee etages, twee wipkippen, glijbaan, duikelrekken. Op een keer hing er aan het huisje ook opeens zo’n geplastificeerde brief. De anonieme schrijver vertelde dat zij/hij studeerde en niet overdag gehinderd wenste te worden door kinderlawaai. Ik vond het te gek voor woorden. Ga dan niet aan zo’n pleintje wonen! Zonder dat mijn kinderen het zagen, heb ik de brief van het huisje getrokken en thuis weggegooid.

Nee, die brief langs de dijk verdient een prijs voor vriendelijkheid. ‘Heel veel succes en bouwplezier’, is de laatste zin. Voorbeeldig toch? Ik zou die prijs graag persoonlijk uitreiken, maar helaas was de brief anoniem. Beste Jij, ik zou graag je naam weten.

Peter Sneep, pjsneep@gmail.com

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie