Aftrillen

Bij het wakker worden blijkt er iets veranderd te zijn voor ons huis. Het is nogal schokkend. Zo ongeveer precies voor ons opritje is de straat opengebroken. Ik vraag me af wat er aan de hand is en waarom we er niks van weten.

Ik schiet gauw enigszins fatsoenlijke kleren aan en ga erop af. Er blijken twee mannen te werken. Ze hebben zwarte kleren aan met daarover een oranje hesje. Ze zijn niet even oud. En als ik een tijdje met ze praat, zie ik dat ze op elkaar lijken. Het zouden zomaar vader en zoon kunnen zijn. ,,We leggen in opdracht van de gemeente Leusden de straat recht”, legt de oudste man uit. ,,We hebben een kaart van Leusden gekregen waarop staat aangeven waar de straten scheef liggen. Die maken we weer recht. We zien nog meer plekken waar de weg niet goed ligt, maar daar mogen we niks aan doen, want dat valt buiten de opdracht van de gemeente.” Gelukkig hebben we de auto niet nodig. En de buren ook niet, want ook hun oprit is geblokkeerd.

De mannen beloven dat het werk rond de middag klaar is. Ze houden woord. Als ik iets na twaalf uur terug kom van boodschappen doen, is de straat alweer dicht en staat een van de twee mannen zand tussen de nieuwgelegde stenen te vegen. ,,Dat doen jullie snel”, complimenteer ik de mannen. ,,Het is inderdaad bijna klaar”, antwoord de jongste. ,,We vegen zand in de voegen en daarna aftrillen. En dan nog een keer zand vegen.”

Aftrillen.

Ik word vrolijk en bang van dat woord. Bang, omdat ik al een machine klaar zie staan en weet wat voor lawaai dat ding binnen afzienbare tijd zal maken. Maar ik lach ook, want aftrillen is een woord dat ik nog nooit heb gehoord. Mijn vrouw en ik hebben een antenne voor woorden waar iets overbodigs in zit. Zoals in het zinnetje: ,,Ik ga de aardappels opbakken”. Dat ‘op’ kan eraf. Het is gewoon: ,,Ik ga de aardappels bakken.” Er zijn veel meer van die woorden: aftanken, ophijsen (je kunt nu eenmaal niet iets neerhijsen), bijknippen.

Mijn vader had een collega op kantoor – hij heette meneer De Boom – die een andere, vrouwelijke collega met dat laatste woord tot wanhoop dreef. Als ze zij: ,,Ik ga in de pauze even naar de kapper om mijn haar te laten bijknippen”, dan zei meneer De Boom: ,,Dat kan niet. Je kun er niet iets bij knippen, je knipt het haar juist af.” Toch snap ik het wel. Bijknippen gebruik je als je haar net niet helemaal goed zit. Een volledige knipbeurt hoeft niet, alleen maar een beetje, eh… bijpunten.

De twee mannen zijn nog steeds bezig. Ze duiken op allerlei plekken op, kriskras door de wijk. Dan weer op het Reigerpad, dan weer op Beemden, dan de hele rotonde Waarden-Kokmeeuw. De kaart van Leusden moet vol staan met plekken die herstraat moeten worden.

Het aftrillen duurt lang maakt inderdaad een vreselijk lawaai. Ik moet er nog lang van bijkomen.

Peter Sneep, pjsneep@gmail.com