Afbeelding
Freek Wolff

Jenny Jansma werkt 40 jaar in het onderwijs

23 november 2018 om 06:29 lokaal

LEUSDEN 'Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, Jenny is wel erg gedreven', zongen de collega's van Jenny Jansma (61) op de wijs van Berend Botje tijdens de viering van haar veertigjarig jubileum in het onderwijs. De Leusdense werkt bij De Meerwaarde in Barneveld. Ze kijkt terug op mooie, maar ook verdrietige tijden.

Freek Wolff

Trots vindt ze niet het juiste woord, maar ze is wel blij met wat ze in veertig jaar heeft gedaan. ,,Zeker als ik kijk naar de initiatieven die ik nam om te veranderen.”

FRIES Jenny is geboren in het Overijsselse Hasselt. Vervolgens verhuisde ze met haar ouders naar Groningen. Daar deed ze de opleiding tot kleuterleidster, waarna ze op 19-jarige leeftijd solliciteerde als juf op een kleuterschool in het Friese Drogeham. ,,Ik sprak geen Fries, maar leerde het al snel van de kleuters. Ook kon ik ter plekke Jip en Janneke vertalen in het Fries. Alleen de bijbelverhalen vertelde ik in het Nederlands. Alles ging daar in het Fries, ook de ouderbezoeken. In het begin kwamen sommige kleuters huilend thuis omdat ze ‘de juf niet konden verstaan’. Daarom moest ik wel”, herinnert Jenny zich. De grap is dat ze nu van haar collega’s het voorleesboek van Jip en Janneke ‘yn it Frysk’ kreeg.

OUD-LEERLINGEN Na vier jaar werd ze hoofdleidster van Klein Duimpje in Voorthuizen en later adjunct-directeur van basisschool De Hoeksteen, nadat de kleuterschool integreerde met de lagere school. ,,Ik kom nu op De Meerwaarde soms oud-leerlingen of hun ouders tegen. Ze zijn intussen ook zo’n dertig jaar ouder geworden.” In Voorthuizen werkte ze ruim dertien jaar.

Omdat Jenny niet tot haar zestigste wilde lesgeven, volgde ze de Hbo-opleiding Personeel en Arbeid.

HERSENINFARCT Jenny trouwde, verhuisde naar Leusden en kreeg met haar man dochter Juliëtte. Ze was directeur van een basisschool in Amersfoort, totdat haar echtgenoot een herseninfarct kreeg. ,,Eerst waren de gevolgen niet zo ernstig, maar in de jaren daarna wel en kon hij niet meer werken.” Vervolgens werkte Jenny weer als leerkracht in Leusden. Vandaar werd ze gedetacheerd naar Nieuwegein om een invalpool op te zetten voor meer dan vijfhonderd basisscholen in Midden Nederland. ,,Als er een leerkracht ziek is, vist iedereen in dezelfde vijver. Samen met een collega regelden wij dan vervanging voor de zieke meester of juf. Met een internetapplicatie konden wij filteren wie er beschikbaar was op dat moment.”

ZWARE TIJD Dit was bij de organisatie Partners in Onderwijs in Nieuwegein, waar Jenny aan de basis stond. Na twee jaar solliciteerde ze als teammanager bij een Regionaal Expertise Centrum (REC) in Almere. ,,Dat was mijn ultieme wens: personeelswerk en onderwijs combineren. Ik werd leidinggevende van 23 ambulante begeleiders die werkzaam waren op diverse basisscholen, om kinderen met een rugzakje te ondersteunen.”

Toen de rugzakfinanciering op de schop ging, en de Stichting Gewoon Anders - waar ze werkte - failliet ging, kreeg Jenny eind 2011 ontslag. Het schrijnende van deze situatie was dat haar man twee maanden daarvoor was overleden. Aan zeven jaren van intensieve zorg kwam een einde. Het was een zware tijd, vooral omdat ze daarnaast fulltime werkte. ,,Maar mijn werk was steeds een welkome afleiding.”

VERWERKEN Jenny kreeg een WW-uitkering, maar ze zat niet bij de pakken neer. Ze solliciteerde veel en gebruikte haar netwerk. Na een maand merkte ze dat het nodig was om eens pas op de plaats te maken. ,,Werken? Ik moet eerst maar eens vérwerken”, dacht ze.

,,In het begin raakte ik in paniek, want hoe moest het met mijn inkomen en waar zou ik weer een baan vinden? Maar ik ben christen en God weet wel wat goed voor je is. Dat heb ik echt ervaren. God staat aan het begin en het eind van mijn leven, daartussen heb ik zelf een verantwoordelijkheid. Er gebeuren soms verdrietige dingen, ook in mijn leven, maar God helpt me daar wel doorheen. Hij gaf nieuwe energie en fijne mensen om me heen die liefde en oog voor mij hebben. Als je verdrietige en moeilijke situaties meemaakt, vormt je dat wel.”

GESCHENK UIT DE HEMEL Iemand zei dat slechts twee procent van mensen van Jenny’s leeftijd nog een baan vindt. ,,Nou, dan hoor ik bij die twee procent, heb ik gezegd.” Nadat ze attent werd gemaakt op De Meerwaarde, stuurde ze een open sollicitatiebrief, omdat ze hoorde dat De Meerwaarde met een flexpool was begonnen. Bij de afdeling personeelszaken konden ze Jenny haar inzet goed gebruiken. Overal zei ze ‘ja’op, van kopiëren tot dossiers opruimen, met als gevolg dat ze na een jaar een vaste baan kreeg voor drie dagen per week. ,,Dat ervaarde ik echt als een geschenk uit de hemel, want er was op dat moment geen vacature.”

FLEXPOOL Ze is nu voornamelijk verantwoordelijk voor de flexpool, de algehele werving en selectie. De Meerwaarde is een mooie organisatie waar je volop de kans krijgt jezelf te ontwikkelen", vertelt Jenny.

Ze volgde daarom de coachingsopleiding en de opleiding tot loopbaancoach, om collega’s te ondersteunen bij hun carrière. Ze mist het niet om nooit meer voor de klas te staan. ,,Ze vragen me weleens of ik weer les wil geven. Dan zeg ik: Nee, want ik kan geen orde meer houden. (lacht). Je ontgroeit de leeftijdsgroep wel. Ik vind het grappig dat ik - als ik kleuters tegenkom - weer weet waarom ik ooit voor dit vak heb gekozen. Ze zijn zo onbevangen, dat is echt prachtig.”

Jenny fietst regelmatig vanuit Leusden naar haar werk. Ze is sowieso sportief, want ze doet ook aan hardlopen. Jenny zegt dat ze blijft werken, zolang ze gezond is en plezier houdt in haar werk. In haar vrije tijd danst ze graag en speelt ze saxofoon.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie