Contantje

Deelde ik vorige week de geneugten van een alleseter met u, deze week moet ik daar aan toevoegen dat ik ook een allemansvriend ben. Het was Jacques van Houtert die mij in een reactie op de vorige column attendeerde op het feit dat ik tijdens mijn boodschappenrondje de poelier was vergeten. ,,Veel gemeenten moeten het al jaren zonder stellen, maar Leusden niet", zo mailde hij mij. Jacques heeft gelijk en dus houd ik ook de jubilerende Oscar Ebbelaar graag te vriend. 20 jaar al poeliert 'ie zijn lekkers in De Hamershof en daar wil ik niet aan voorbijgaan. Hoera!

Mocht u misschien denken: die krantenschrijver collecteert er lustig op los met zijn subtiele advertenties, dan heeft u het mis. Voor advertenties moet u bij mijn collega's en op de andere pagina's zijn, want de kantlijn op pagina 3 is een vrijstaat. Mijn pen is kleurloos, mijn geweten zuiver en mijn zakken zijn leeg. Vooruit, een plakje jong belegen kan ik krijgen van kaasboer Fred, maar geen pondje omdat ik tussen de columnregels door even een goed woordje voor hem doe. Was het maar waar!

Een handige samenwerking met de plaatselijke middenstand zou mij deze maand trouwens verdraaid goed uitkomen. Twee weken geleden nog hebben we een bed gekocht voor dochterlief, Bosmans junior rijdt sinds vorige week zijn eerste autootje van de dealer om de hoek en ik ben wel weer eens toe aan een hip overhemd. Of twee. Hmm...
Nee, ik laat me niet verleiden tot sponsordeals.

Aangezien deze eerste maand van het nieuwe jaar dus weer net iets langer is dan mijn loonstrookje, mag ik de verleiding wel eens zoeken bij Kringloopcentrum Leusden. Eerlijk gezegd schrik ik een beetje van de neiging die nu in me opkomt om hierbij te benadrukken dat 'wij dat niet nodig hebben'. Alsof de familie Bosmans daar te goed voor is. Te rijk. Misschien is dat geweten van mij toch niet zo zuiver en knaagt er iets. Foei.

Hoe dan ook, ik ervaar ieder bezoek aan deze winkel een beetje als een uitje. Mevrouw Bosmans ook trouwens, maar zij is echt van het vlooien, ook op rommel- en kofferbakmarkten. Zij heeft dan ook vaak beet, ik niet. Ik observeer en bewonder vooral. Ach, ik kan ook wel scheumen, maar dan tussen het grote spul. Zo ben ik in het verleden wel eens gevallen voor een vals harmonium en een huilende zigeuner waar een hoekje af was.

Juist in dat hoekje zit het geluk, denk ik wel eens. Als ik, als observant, zie hoe blij een kind hier wordt van een tweedehands puzzel of hoe gelukkig die mevrouw is met haar fondueset uit 1987, dan is ook mijn middag goed. Daar gaat iemand blij verrast naar huis, prachtig. Die circulaire romantiek voor een paar stuivers maakt mij een beetje week en is feitelijk onbetaalbaar.

Dus daarom: Deze column werd mede mogelijk gemaakt door Kringloopcentrum Leusden, maar wel in natura.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl