Schaatspret

Hier en daar rest nog een hoopje sneeuwprut, maar eigenlijk zijn we alweer vergeten dat het vorige week even wit, koud en glad was. Koning Winter, de enige vorst die zich met recht vorst mag noemen, liet zich enkele nachten gelden en meteen schoot Nederland collectief in de stress. Van monsterfiles tot Elfstedenkoorts; met dikke letters en uitroeptekens haalden ze het nieuws. Hoezo? Alsof de nieuwe IJstijd voor de deur stond. Nee, ik zeg: geniet of niet, want in dit land van vier seizoenen kun je erop vertrouwen dat januari garant staat voor de lusten en lasten van de winter.

Voor een koukleum als ik zijn deze dagen vooral tot last. Daarover klaag ik niet, want ik neem mijn voorzorgsmaatregelen: de thermostaat op 21, een onderbroek van wol en zo min mogelijk afspraken buiten de deur. Onderwijl hangend aan de lippen van weerman. Is de lente al in zicht, Piet?

Toch probeerde ik me ook te verplaatsen in de winterse lusten. Zo kon ik vanachter het raam oprecht genieten van de witte deken die over onze tuin was gevallen en van de slee- en ballenpret op straat. En wat te denken van het schaatsplezier. Ook al heb ik persoonlijk, op een paar scheve na, nog nooit op schaatsen gereden, ik kan me het verlangen van de liefhebber heel goed voorstellen. Dat zwieren, het pootje-over, de frisse neus, koek en zopie… Alle begrip.

Wat een teleurstelling moet het voor jullie bikkels zijn te wonen in een dorp met een ijsbaan die zelden open is. Met medeleven las ik vorige week in deze krant dan ook het interview van collega Jeroen met de voorzitter van IJsclub Zwanenburg. Hoe hij iedere winter weer zijn hoop op een solide ijsvloer ziet smelten als sneeuw voor de zon. Het wil maar niet lukken, omdat zijn prachtige zomervijver simpelweg te diep is voor krachtig winterijs. Zeg eens eerlijk ijsmeester, wanneer stond u voor het laatst op het ijs in ons Banninkpark? 1974?

Nu Friesland, onder invloed van de klimaatverandering, vreest voor een stille dood van de Elfstedentocht, zouden wij in Leusden de wanten ineen moeten slaan en een traditie moeten redden. Vergeet de vijver, het is tijd voor plan B!

Laten we leren van dorpen als Doorn en Haaksbergen. Daar kunnen na twee nachtjes vorst de schaatsen al uit het vet, namelijk. Niet op een diepe vijver, maar op een vlakke, opgespoten skeelerbaan. Oké, niet bepaald romantisch, maar het staat wel garant voor lekker zwieren, pootje-over en frisse neuzen.

De locatie is er al: de achtertuin van zwembad Octopus. Daar kun je parkeren, restaureren en met een combikaart ook nog een warme duik nemen. Even asfalteren, schaatsen halen bij Mijnten, de brandweer bellen en het snertrecept ritselen van mevrouw Bosmans. Op deze manier wordt de last van de winter zelfs voor kleumers een jaarlijkse lust.        

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl