Laaggeëerd

Hoogbouw is in veel gemeenten een heet hangijzer. Zo mag Amersfoort graag uit de hoogte doen met revolutionaire plannen, die vervolgens luchtkastelen blijken, worstelt Utrecht al jaren met de ongeschreven wet 'niet hoger dan de Dom' en wordt in Rotterdam telkens weer aan een nieuwe wolk gekrabd. Het is veelal omdat grenzen vervagen en ultimatums verschuiven. Politieke afspraken hebben nou eenmaal een beperkte houdbaarheidsdatum. Nee, dat bedoel ik niet cynisch.

Neem de woningnood. Die is hoog en wanneer het niet meer in de lengte en breedte kan, moeten we met z'n allen de lucht in. Simpelweg woningen inbreien kan namelijk niet overal en ook het groene ommeland moet gespaard blijven. Bovendien rol je als gemeente graag je loper uit voor een beetje multinational die geld en werkgelegenheid biedt in ruil voor een flinke toren. Vooruit dan maar…

Ook in Leusden buigen politieke afspraken wel eens mee met de wind. Zo was er een stop afgekondigd op de bouw van kantoren, toch? Maar hoorde het nieuwe AFAS Dolfinarium daar nou ook bij of heeft entrepe-nerd en CEO Van der Veldt met zijn charme en een goed gesprek op het provinciehuis aanspraak kunnen maken op een uitzonderingspositie? Het zou misschien een beetje gek en eigenwijs zijn, maar zo zijn ze. Ach, ik kan er goed mee leven, want op de een of andere manier heeft AFAS (ook) bij mij de gunfactor. Zo'n bedrijf moet je koesteren en binnen je grenzen houden.

Net als de AFAS-baas vanachter zijn bureau zie ik vanuit mijn auto het nieuwe hoofdkwartier dagelijks met zes centimeter groeien. Het gaat veelbelovend de hoogte in, maar tot aan de wolken zal het in Leusden niet gaan, gelukkig. Een paar prachtige Treek-eiken en de spits van de St. Jozefkerk vormen de waardige max. Houden zo!

Leusden mag wat mij betreft klein en dicht bij de grond blijven, met alle respect. Toch zijn er in ons 'dorpje' ook een paar hoogtepunten die ik als dieptepunten zou willen bestempelen. Zo kan ik maar niet wennen aan de nieuwe Biezenkamp. Ik haal er mijn heerlijke Timmer-worstjes en trek op dinsdag nog wel eens langs de kraamventers, maar heel vrolijk stemt het allemaal niet.

Wie heeft dit dorpsplein zo zielloos verkwanseld? De opgestapelde bakstenen bieden misschien fijne appartementen, maar de blokkendozen zorgen buitenshuis ook voor een afschuwelijke galm, een vreselijke trekwind en een sfeerloos decor met veel lege etalages. Is het misschien om de familie Van Kooten, die hier al jaren worden weggezet als notoire dwarsliggers, alsnog weg te jagen?
Nee, de Biezenkamp anno 2019 verdriet mij. Misschien moet ik het plein wat tijd gunnen, maar ik heb sterk de indruk dat de hoge heren hier laag hadden moeten blijven.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl