Troosteloos

27 maart 2019 om 11:25 Lokaal/Column

Een week geleden beloofde ik op deze pagina vijf bossen narcissen voor Jan, Bertrick, Derk, Ron en Frans. Nou, dat heb ik geweten. Mevrouw Bosmans was bij het lezen in alle staten. De florateller in onze relatie heeft de vijf immers nog niet bereikt en we zijn sinds 1994 toch al een aardig eindje samen op weg. En dat voor een Bosmans, nota bene.

De lenteboeketjes voor de heren hadden met liefde niets te maken. Eerder met troost. Ik beloofde ze, omdat ik Jan, Bertrick, Derk, Ron en Frans er nogal mistroostig bij zag hangen op de campagnebillboards van de verkiezingen. In de krant uitte ik dan ook mijn twijfels over de impact van dergelijke posteracties en mijn zorgen over de opkomst voor de verkiezingen. Totaal overbodig, want Leusden kleurde 20 maart massaal rood. Laten we wel zijn: dat is, los van de politieke balans, natuurlijk de mooiste uitslag, maar nu heb ik wel een belofte na te komen. Zeg het maar, heren: waar en wanneer is de bezorger welkom?

Over mistroostig gesproken. Ik moest er laatst ook aan denken toen ik tijdens een rondje met ons hondje (Maltezer XL) de gymzaal aan de Meent passeerde. Het gebouw staat al een tijdje leeg en lijkt in handen gevallen van een onbekende vijand. Nu was hier in het verleden wel vaker sprake van wat hangjeugd, die met stenen, strijkers, fikkies en spuitbussen sporen wilde achterlaten, maar de meest recente aanval is hardcore, beste lezers. Alsof gecamoufleerde gevechtseenheden met hun pantserwagens het pand in het holst van de nacht onder vuur hebben genomen. Gesport wordt er al lang niet meer, maar mocht de sportduivenvereniging een locatie zoeken, dan vinden ze hier een mega-til met de nodige in- en uitgangen.

De gymzaal wacht na amper vijftig jaar de sloopkogel. Er was nog even weerstand, maar inmiddels is de strijd gestreden en het verlies geleden. Sporters kunnen nu terecht in de nieuwe hal op het Buiningpark en alle activiteiten die voorheen werden georganiseerd in 't Binnenhuys hebben onderdak gevonden in De Smederij. Of beter gezegd: de participatiebroedplaats van Leusden. Voor degene die dit woord bedacht pluk ik met liefde nog een bos narcissen. Het zal mij trouwens niets verbazen dat hier tijdens het broeden ook wel eens een participizza gegeten en participilsje getapt wordt. Luizenmoeder, bedankt.

Even terug naar de Meent. Zou het niet leuk zijn als iedere Leusdenaar die hier ooit een balletje trapte, apenkooide of uit het klimrek viel binnenkort even een baksteen komt halen? Gewoon als herinnering. Dan is die mistroostige puist van Groenhouten duurzaam gesaneerd en participeert heel Leusden in jeugdsentiment.
En nu: hup, naar de bloemist! Toch nog maar even een bosje halen voor 25 jaar lang en gelukkig, komende zaterdag.

[Marco Bosmans,
bosmans@xmsnet.nl.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie