Gezegend

Terwijl half Leusden zich vermaakt op een Franse camping of een Veluws bungalowpark, bewaken wij het fort Leusden. U met de pijpen gerold of gehesen jurk (m/v), ik met mijn voeten in een opblaasbad en een ventilator in de rug. Samen trotseren we een kleine klimaatramp.

Waar is de tijd gebleven dat thuisblijvers nog mediterrane vakantiegroetjes en dikke zomerzonnen kregen per ansichtkaart: het is hier 30 graden?! Zo ging dat in grote vakanties, maar deze zomer is het anders. Deze zomer zagen we ineens dikke zonnen van 40 graden op weerkaarten! Abu Dhabi? Nee, Nederland, getroffen door een zonnesteek.
Door de hitte bevangen bedacht ik me vorige week dat die 40 graden vooral tussen de oren zit. Ik besloot kerstplaten te draaien en een naaldboom in huis te halen. Immers, als je doet alsof het december is, dan voelt het ook als december. Helaas. Bing Crosby kreeg de temperatuur niet omlaag.

Toen afgelopen weekend 18 Leusdenaren weer voet op Hollandse bodem zetten, was de heetste kou hier inmiddels uit de lucht. Onze oververhitting was ze gespaard gebleven, ver weg in Moldavië. In de armen werden ze gesloten bij de Marcuskerk, want deze 18 Leusdenaren kwamen vorige week met hun kerk in actie voor de armste Europeanen. Het is gek eigenlijk, want deze armoede is helemaal niet zover weg. Op slechts drie uurtjes vliegen leven mensen bij de dag. Een halve snee brood is het rantsoen. En één keer per week misschien een kop soep, omdat er iemand aan ze denkt.
De 18 'rijke' Leusdenaren hadden, als God het had gewild, 18 arme Moldaven geweest kunnen zijn, maar het heilig lot was ze goedgezind. Met die bewustwording werd de groep tijdens de reis meerdere malen geconfronteerd; in de kerk in Costesti, op het kamp in Balti en aan tafel bij de ouderen in Rotunda.

Ik heb onze dorpelingen, dankzij de verslagen van reisleider Hanneke, op afstand gevolgd en stiekem een beetje meegeleefd. Ook omdat ik het land een beetje ken. Zo trof mij het verhaal van de 68-jarige Leonid. Gescheiden van zijn vrouw en getroffen door een verlamming vond hij in alle ellende toch nog kracht. De krant, die naast zijn bed lag, bleek namelijk volgekrabbeld met aantekeningen. Leonid vertelde de Leusdenaren: "Als ik iets positiefs meemaak, schrijf ik het op."

Net zo min als Leonid nog communist is, ben ik moralist. Ik ga u nu dan ook niet vragen geld over te maken, maar wel om even stil te staan bij verre naasten. Zij dromen niet van Franse campings of opblaasbadjes, maar bidden. Niet om 40 graden, maar om een andere zegen van boven: kracht voor de nieuwe dag.

Heb ze lief en blijf ze trouw, 18 Leusdenaren, vooral in december als hier Bing Crosby klinkt en dennenbomen glinsteren. Dan zal ik op mijn beurt nooit meer klagen over dikke zomerzonnen en slechts positieve zaken knipogen. Voor Leonid.

Marco Bosmans,bosmans@xmsnet.nl.