Monique Brewster weg bij woningstichting: 'Ik heb af en toe moeten stampvoeten'

LEUSDEN Gedurende ruim zes jaar gaf Monique Brewster als directeur-bestuurder leiding aan Woningstichting Leusden. Ze voerde de organisatie terug naar de basis. ,,De focus ligt weer op sociale huurwoningen.''

Marcel Koch

Onlangs bevond Brewster, die naar woningcorporatie Woonforte in Alphen aan de Rijn verkast, zich op het ministerie van Volkshuisvesting. Daar werd haar gekscherend de vraag gesteld of bij de gemeente Leusden de vlag was uitgegaan toen ze haar vertrek had aangekondigd. Brewster schiet bij het in herinnering roepen van het voorval spontaan in de lach. ,,Bij een aantal mensen zal mijn vertrek misschien met gejuich zijn ontvangen, maar niet bij de wethouder, dat durf ik hier wel met zekerheid te stellen. Ik heb de afgelopen zes jaar uitstekend samengewerkt met Eric van Beurden. Niet dat we het altijd met elkaar eens waren, maar de intentie om gezamenlijk tot een oplossing te komen, was er altijd. Ik hoop dat ik dat ook in Alphen aan den Rijn vind.''

GEREORGANISEERD Brewster ontvangt in haar werkkamer met uitzicht op de Larikslaan waar Woningstichting Leusden (WSL) is gehuisvest. Met een gerust hart, verklaart ze, zal ze begin december de deur achter zich dicht trekken. Ze is Leusden niet ontgroeid, beweert ze stellig. ,,Ik vond het gewoon tijd om verder te gaan. De organisatie staat en bovendien ligt er een kersvers ondernemingsplan voor de komende vier jaar op tafel.''

Bij een aantal mensen zal mijn vertrek misschien met gejuich zijn ontvangenTevens merkt ze op met het oog op haar nadere afscheid: ,,Wat ik destijds bij mijn aanstelling heb beloofd, heb ik waargemaakt. Ik heb de organisatie op nadrukkelijk verzoek van de toenmalige raad van toezicht terugbracht naar de basis. Dat was zeker nodig, ja. Onder mijn voorganger was de organisatie te ver afgedreven van zijn kernactiviteit, het bouwen van huizen voor mensen die vanwege hun financiële situatie of vanwege (fysieke) beperkingen niet in hun eigen woonbehoefte kunnen voorzien.'' Volgens de raad van toezicht - die Brewster speciaal had aangesteld om de koerswijziging vorm te geven - had WSL (circa 2600 woningen) zich een te groot speelveld aangemeten. ,,Er lagen te veel andere accenten. Deels was de organisatie ook te duur.''

FINANCIEEL RISICO En dus werd met Brewster, gepokt en gemazeld in de corporatiesector, in huis de toeters en bellen in de ban gedaan. Zo koppelde ze de organisatie af van de multifunctionele centra, waar welzijn, basisscholen en in sommige gevallen gezondheidszorg onderdak vinden. ,,We hebben er veel geld ingestoken, terwijl het niet onze core business was'', blikt Brewster terug. ,,We liepen financieel te veel risico, hadden verantwoordelijkheid op ons genomen die niet de onze was en bovendien zijn wij er niet voor om het onderwijs financieel aan te vullen.''

En dus ging de stekker eruit. Van weerzin tegen het concept, stelt ze, is geen sprake. ,,De MFC' hebben hun functie en in die zin is het geen verspild geld geweest. Maar het is niet waar onze organisatie voor staat. Overigens hebben we wel onlangs in MFC Antares, op de bovenste verdieping, zes studio's opgeleverd voor jongeren die er met begeleiding gaan wonen. Nou, dan denk ik toch: oké, mooi dat we dat kunnen doen.''

Ik heb de organisatie op nadrukkelijk verzoek van de toenmalige raad van toezicht terugbracht naar de basisNaast de focus op sociale woningbouw is er de afgelopen periode de nodige aandacht besteed aan klantvriendelijkheid. Zo volgden de medewerkers een coachingtraject met het oog op de omgang met de huurder. Het traject heeft zijn vruchten afgeworpen. Brewster verheugd: ,,Uit de cijfers die we terugkrijgen van de continumetingen naar klanttevredenheid blijkt dat de organisatie zich heeft verbeterd. Deze maand scoorden we een mooie 8.''

Zichtbaar trots is ze hoe de organisatie zich heeft ontwikkeld. ,,We zijn zichtbaarder geworden bij de huurders.'' In dat licht bezien wijst de vertrekkende directeur op twee markeringspunten: het 40-jarig jubileum van WSL in 2013 en het 45-jarig bestaan van vorig jaar. ,,Bij het 40-jarig jubileum, toen ik hier net was, hadden we een leuk feestje voor de medewerkers. Bij het 45-jarig bestaan hebben we een groot feest gehad met onze huurders samen. Het is een bewuste keuze geweest: we willen nu en in de toekomst dicht bij onze huurders zijn.''

STAMPVOETEN In haar afscheidsmail schreef ze dat ze af en toe had moeten stampvoeten. ,,Het gaat niet altijd zoals ik het wil en vooral niet zo hard als ik zou willen. En dat snap ik soms ook nog wel in de relatie met de gemeente. Mijn belang is helder: ik sta voor sociale woningbouw. Maar een wethouder of gemeenteraad heeft met meerdere belangen te maken. Dat betekent dat je als organisatie soms ongedurig in de wachtkamer zit.'' Dan: ,,Overigens heb ik ook geschreven dat ik hier veel heb geleerd en gelachen. Het was een leuke tijd in Leusden.''