Tim Zwart is zelf herstellende van een knieblessure. Hij traint wel de dames van Fulmen/Fidelitas. Zijn handbalambities heeft hij eerder ondergeschikt gemaakt aan het leven buiten de lijnen.
Tim Zwart is zelf herstellende van een knieblessure. Hij traint wel de dames van Fulmen/Fidelitas. Zijn handbalambities heeft hij eerder ondergeschikt gemaakt aan het leven buiten de lijnen. Rinus van Denderen

Handballer Tim Zwart relativeert ambities

21 november 2019 om 07:15 Overig

LEUSDEN Bij Tim Zwart was er ooit een droom en de ambitie om de top van het handballen te bereiken. Bij LHV in Leusden werden de eerste ballen tegen het net gegooid en daarna volgden diverse uitstapjes. Zijn doelen werden werkelijkheid, maar inmiddels heeft de 21-jarige een stap terug gedaan. ,,Om mij als mens te ontwikkelen."

Jeroen van der Veer (@JeroenvdVeer)

Het is zondagmiddag als Tim Zwart even achterover zakt. Eindelijk even een vrij momentje. Deze zijn spaarzaam in het leven van de fanatieke handballer, die sinds kort in Spakenburg woont. Weg uit de hectiek en samen met zijn partner in het vissersdorp genieten van de rust. Want ja, ook Zwart heeft deze soms nodig. ,,Als ik zo terugkijk, ben ik wel altijd aan het rennen. Daar kies ik zelf voor, maar het is wel chaotisch."

Dit drukke leventje begon toen Zwart vijf jaar was. Toen mocht hij voor het eerst handballen bij LHV Leusden. Alhoewel. Doordat zijn vader in het verleden van Barneveld naar Leusden ging en hij daar zijn vrouw ontmoette, groeide ook Tim Zwart hier op. Als baby ging hij al naar het complex in Leusden en daar zag hij zijn ouders op het veld schitteren. ,,Ik weet niet beter of ik was bij LHV. Voor mijn gevoel soms elke dag. Een mooie tijd hoor."

Het spelen op een lager niveau was een omschakeling voor mijOVERGANG Toen Zwart de leeftijd had om zelf mee te doen, was het dan ook een a-b-c'tje dat hij zich aansloot bij een team van LHV. ,,Vriendjes gingen op voetbal, maar handbal werd er bij mij met de paplepel ingegoten. De keuze om op handbal te gaan was simpel en ik heb daar geen moment spijt van gehad."

In Leusden werd al vroeg duidelijk dat Zwart veel talent had, maar dat had hij zelf niet direct door. Pas rond zijn elfde kwam dit besef, herinnert de inmiddels 21-jarige zich. ,,Ik was iets beter dan de rest en speelde Nederlandse Kampioenschappen met selecties. Om stappen te maken, moest ik wel vertrekken uit Leusden. Dat was niet eenvoudig. Ik groeide er op, heb er bijna mijn hele jeugd doorgebracht en had er plezier. Alleen voor mijn toekomst zou een overgang naar een andere vereniging goed zijn."

INTERN IN SITTARD Mede door de stap naar SDS in Laren kwam Zwart ook terecht bij de handbalacademie. Dit betekende een hele omschakeling, want hij ging 'intern' in Sittard. ,,Ik was 15 jaar en kwam in een klooster terecht dat voor de helft nog gevuld was met nonnen. Wij, zo'n 25 jongens die vol voor het handbal wilden gaan, hadden de tijd van ons leven. Twee keer per dag trainen, een beetje aan school werken en voor de rest de gezelligheid opzoeken."

Als mens groeide Zwart enorm in Sittard. Hij moest zijn eigen boontjes doppen en naast het handballen zorgen dat hij zijn VMBO-examen haalde. Dit laatste lukte, al ging dat niet zonder slag of stoot. ,,Ik vraag mij nog steeds af hoe dit gelukt is. Sittard is een prima stad om lol te trappen. Dat vond ik leuk. Ik was de jongste van de groep en dan wil je jezelf bewijzen. Er lagen dus valkuilen, maar daar ben ik niet ingevallen. Ik haalde mijn examen en ontwikkelde mij als handballer en als persoonlijkheid."

Een flinke achteruitgang op sportief gebied, maar ik heb er geen spijt vanREIZEN Zwart doorliep de lichtingen van onder de 15, onder de 17 en onder de 19 en speelde met deze teams internationale kampioenschappen. Om ook in teamverband stappen te maken, verliet hij SDS voor Houten en daar speelde hij in de A-jeugd. Later vertrok Zwart ook naar Volendam en later naar Haro in Rotterdam. ,,Verenigingen die niet naast de deur waren. Toch deed ik dit, omdat ik de top probeerde te bereiken. Deze clubs speelden hoger. Ik kon zelfs in de eredivisie spelen. Het reizen nam ik voor lief en gelukkig betaalden mijn ouders veel. Zonder hen kon ik dit nooit doen", zegt hij dankbaar.

STAP TERUG Twee jaar geleden deed Zwart echter een stap terug. Hij vertrok naar HV Eemland en ging weer in de regio spelen. Van de Eredivisie in Rotterdam naar de tweede divisie. ,,Een flinke achteruitgang op sportief gebied, maar ik heb er geen spijt van. Privé is belangrijker dan de sport."

Naast spelen op een lager niveau is Zwart ook trainer geworden van het eerste damesteam van Fidelitas en traint hij de jeugd bij zijn jeugdliefde LHV Leusden. ,,Het spelen op een lager niveau was een omschakeling voor mij", bekent hij eerlijk. ,,Na wat opstartproblemen promoveerden we in mijn eerste jaar direct naar de eerste divisie, waarin we dit seizoen actief zijn."

Dit seizoen werden de eerste drie duels gewonnen, maar na een blessure van Zwart heeft HV Eemland nu vijf duels achter elkaar verloren. Toeval? ,,Nee, we hebben genoeg spelers die de kar kunnen trekken. Ik heb mijn binnenste knieband gescheurd en hoop er in december weer te zijn." Dan wordt de missie van Zwart om Eemland in de eerste divisie te houden. Wat de toekomst brengt, weet hij niet. Hij heeft dan ook nog geen streep gezet door professioneel handbal. ,,Zeg nooit 'nooit'. Ik heb nu een druk leventje, maar wel alles onder controle. Dat is mij ook veel waard. We zullen dus zien wat de toekomst brengt. Eerst maar revalideren."

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie