Blijven we dit gezamenlijk fiksen?

Met belangstelling en aandacht het ik het stuk over de opvangwoning voor dreigend daklozen in de Leusder Krant van dinsdag 24 december 2019 gelezen.

Prachtig als je leest hoe steeds weer de Leusdenaren warmlopen voor inwoners, die het zacht uitgedrukt, niet gemakkelijk hebben. Carola van den Heuvel vertelt hierover met trots wat er allemaal mogelijk is en terecht.

Nadat ik echter het gehele artikel heb gelezen bekruipt mij toch ook een ongemakkelijk gevoel van: "Hoe lang houden we dit nog vol, die betrokkenheid". Waarom dit gevoel, wel omdat ongeveer 30 jaren geleden er een financiële inzameling was om een vakantiewoning voor de bewoners van Lisiduna te gaan realiseren. Het project lukte en vele dementerende bewoners van Lisiduna gingen (onder begeleiding) in deze Villa op vakantie. Jaren later fungeerde deze villa als dagopvang voor Beweging 3.0, Weer later werd dit gebouw, na de collecteopbrengst bij de gezamenlijke Pinksterviering op het Plein, wederom met behulp van vele vrijwillgers in gereedheid gebracht als tijdelijke opvang voor dreigend daklozen. Allemaal goede bestemmingen voor dit object. 

Nu is deze villa echter gesloopt, waarom wordt in het verhaal van Carola niet duidelijk. Een feit is en blijft echter dat een woning van ongeveer 30 jaar oud gesloopt wordt zonder dat de economische levensduur is verstreken en er recht wordt gedaan aan de vele vrijwilligers, die deze opvang mogelijk hebben gemaakt. In het artikel wordt ook niet duidelijk, wie voor de sloop verantwoordelijk is. Mij bekruipt het gevoel dat bestuurders en overheden wel heel snel de hulp van ons Leusdenaren inroepen, maar als ze deze eenmaal hebben verkregen het hierdoor ontstane resultaat ook weer heel gemakkelijk voor andere belangen terzijde wordt geschoven, zonder hiervoor verantwoording af te leggen.