Wiebelshow

Is het u ook opgevallen dat de coronapandemie vooral een zaak is van grote mensen? Het zijn immers deskundige virologen en andere professoren die aan discussietafels, achter microfoons en in paginagrote artikelen het 'monster' corona duiden. Aan hun lippen hangt een volwassen publiek van slachtoffers, getroffenen en gedupeerden. Zij zijn ziek van corona, bang voor corona en moe van corona – omcirkel desgewenst uw eigen coronastatus. En zitten we niet te kijken, luisteren of lezen, dan discussiëren we graag over corona en haar immuniteitsmuur, schijnveiligheid, mondkapjesgebod en anderhalvemetersamenleving. Tjonge, kan iemand mij een groter scrabblebord leveren?

Ook in de kantlijn van pagina 3 wil ik niet voorbijgaan aan het c-woord waarmee we nu al twee maanden naar bed gaan en opstaan. Sterker nog: corona houdt velen ook 's nachts wakker. Omdat ze een dierbare verloren. Of hun baan. Dat persoonlijk verdriet en het gemis moeten immens groot zijn, of je nou in Wuhan, New York of Leusden woont. Ik zal dan ook niet mopperen over de media-aandacht voor dit grote gebeuren, maar soms is het wel fijn oren en ogen even te sluiten. Zo deelde ik vorige week met u mijn boswandeling en de knuffel met een beukenboom. Gewoon even weg van de storm en op adem komen. Een dag later trof ik in mijn mailbox 16 seconden vogelgeluid. Het waren vogeltjes in Den Treek, opgenomen door vriend Guus. Ook hij vond hier de plek om zijn coronahoofd even leeg te maken. Als in een hemeltje op de hectische aarde.

Titia, de vrouw van Guus, is juf en ook juffen hebben het zwaar. Ik heb grote bewondering voor al die onderwijzers die nu digitaal en met provisorische huiswerkopdrachten hun klas door de storm leiden. Maar wat te doen met het kringgesprek? In hoeverre confronteren grote mensen de kleine mensen met het coronamonster en de RIVM-cijfers? Sturen we de kinderen naar bed voordat de persconferentie van premier Rutte begint? Trouwens, ben ik de enige die in de gebarentolk Kristel van K3 heeft herkend?

De nog kleinere mensen in Leusden kunnen deze dagen trouwens vluchten in het Wiebelwagen Journaal via YouTube. Grote mensen hebben hier niets te zoeken, maar ik moet eerlijk bekennen dat de 'show' van juf Anouschka, de filmpjes van haar collegae en de liedjes van opa Paul hetzelfde met mij doen als een boswandeling. Het maakt blij en geeft lucht. Het is heel fijn te weten dat kleine mensen, al knutselend, kleurend en zingend, ook nu gewoon kleine mensen mogen zijn. Straks zijn ze groot en staat er weer een juf voor de klas met taallessen op het bord. De A is van Aanhoesten, de B is van Balkonbingo, de C is van Chloroquine, de D is van Deurbeleid, de E is van Ellebooggroet, de F is van Fatsoensrij… En de K is van Knipoogje en een Kus voor Anouschka.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl