Afbeelding
pixabay
Column

Wandellust

17 juni 2020 om 11:00 Column Knipoogje

De coronacrisis bracht de afgelopen maanden verschillende verboden, spelregels en afgelastingen met zich mee. We moeten ze slikken en hier en daar een beetje schikken, maar drie maanden na de uitbraak in Brabant, is het af en toe ook nog even schrikken. Ineens mis ik de vierdaagse…

Verrassend, hoe die wandeldagen als een onmisbare traditie in mij zijn geslopen. Niet Nijmegen, maar die bescheiden 4 x 10 kilometer door Leusden. Het overviel me deze week toen ik over de Groene Zoom reed. Daar waar het normaliter rond deze tijd krioelt van de halers, brengers en hun wandelkroost. ‘Waar staat jullie school, ben je wel naar de wc geweest, heb je een pakje drinken in je tas?’ Ach, mijn kinderen zijn het potje met vet al flink ontgroeid, dus wat zou ik er over mijmeren?

Het is om het sentiment van de herinnering, maar ook om mijn groeiende belangstelling voor wandelen. Nee, ik moet er niet (meer) aan denken om in te haken en vier avonden mee te meanderen door het Leusdens binnen- en buitengebied. Liever stap ik uit die ‘polonaise’ en kies ik mijn eigen pad. Die frisse neus is fijn, de beweging goed en het uitzicht prachtig. Het is daarom dat ik zo nu en dan met vriend Geert door de bossen trek. We babbelen en mopperen er lustig op los en omdat Geert voor thee zorgt, gelasten we rustmomentjes in. Even Pickwick-stilte is fijn.

Het is nu weliswaar even lastig om op anderhalve meter afstand van elkaar te blijven, maar de gezelligheid wint het van het ongemak. Inmiddels zijn we er aan gewend en wandelt één van ons constant in de berm, op het fietspad of in het ruiterspoor.

Over spoor gesproken: om onze route een keer af te snijden en een nieuwe uitzicht te verkennen, hebben we laatst een kilometertje Ponlijn gevolgd. ‘Verboden voor onbevoegden,’ ik weet het, maar het was voormalig burgemeester Kees Jan de V. die mij ooit op dit ondeugende spoor zette. De natuur langs de rails is bijzonder, het zicht over de velden prachtig. Dus toen er in de wijde omtrek geen trein of veldwachter te bekennen was, trokken Geert en ik eventjes de stoute wandelschoenen aan.

Voor Geert is het wandelen tegenwoordig dagelijkse kost, maar ondergetekende heeft/maakt (doorstrepen wat niet van toepassing is) er te weinig tijd voor. Ik heb me dan ook voorgenomen om deze zomer wat vaker een middag of een avond in de agenda blanco te laten, zodat ik weer op sjouw kan. Het wandelboek van Twan Huys vormt de stok achter de deur en bovendien ben ik het aan mijn columnistenstand verplicht om ook de groene grenzen van onze wandelgemeente te verkennen. Wat te denken van het Snorrenhoefpad, de Beeldenroute en een rondje Oud Leusden?

Het is overigens niet te hopen dat ik u op gedachten breng, want aan mijn lijf geen polonaise of vetpotjes. Kies lekker uw eigen pad!

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl.

Sandra van den Bovenkamp
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie