Verduur/draagzaam

Het schuurt, kraakt en piept nogal in Leusden, de laatste tijd. De groeistuipen van het kleine dorp gaan gepaard met nukken van de dorpelingen.
Het stelt u vast niet gerust, maar dit soort wrevel is van alle tijden en van alle dorpen. Inschikken zit nou eenmaal niet in onze gemoedelijke natuur en al helemaal niet wanneer het ons eigen huisje of tuintje betreft. En dus is er in Leusden gedoe over windmolens op de heide, zijn er zorgen over woningbouw in het groen en worstelt Groenhouten met verduurzaming.

Om met dat laatste te beginnen. Een halve eeuw geleden opperde de gemeente het plan om 39 hectare land op te offeren aan de bouw van duizend woningen. Groen houden was geen optie, Groenhouten werd het. En om de boerenhistorie op zijn minst te herinneren, kregen de straten passende namen als Hooiland en Dissel. Plastic sentiment voor de eeuwigheid.

De nieuwe tijd stelt nieuwe eisen en dus wordt een groot deel van deze wijk op dit moment weer ‘vergroend’ voor een up-to-date energielabel. Nieuwe ramen, daken, isolatie, luchtzuivering, zonnepanelen en tot slot ook nog een kwastje bordeaux over de kozijnen. Wanmolen kreeg de primeur en dat hebben deze Molenaars geweten.

Jammer dat er geen molen was om die tegenwind te vangen

Voor een dergelijke multidisciplinaire operatie is nogal wat materieel nodig, kan ik u melden en dat is een beetje behelpen op kindvriendelijke, autoluwe speelpleintjes uit de jaren 70. Een kraan, containers, steigers, liften, vrachtwagens en heel veel gehelmde mannetjes tussen de schommels, het klimrek en de glijbaan. En een mobiel toilet, niet te vergeten. Het gedoe en ongemak zijn inherent, dus staakt uw nukken, wijkbewoners. Het is de kunst om vooral even stil te zitten als u geschoren wordt. Gewoon even inschikken voor het goede (groene) doel.

Van de Wanmolen naar de windmolens. Flauw misschien, maar de kritiekstorm die dit brute plan heeft veroorzaakt, is nu al goed voor 6,5 miljoen kWh. Jammer dat er geen molen was om die tegenwind te vangen. Honderden Leusdenaren roerden zich over de turbineplannen voor de Leusderheide en nog voordat de protesthandtekeningen goed en wel gebundeld waren, schoot Den Haag het concept Regionale Energie Strategie met een tankslag aan flarden.

De groene genen van Leusden zijn diep geworteld in de samenleving, maar waarom leiden ‘groene zaken’ zo vaak tot rode konen? Miscommunicatie wellicht? Boeren, burgers en bestuurders in Leusden kunnen het volgens mij heel snel eens worden over het collectieve toekomstbelang. Vanaf die basis moeten we bouwen én vertrouwen. Kom op, beleidsmakers: wees open en eerlijk, en praat geen poep!

Ik heb trouwens ook een plannetje. Herbouw de 18de eeuwse Bavoortsche Molen, maar dan 200 meter hoog en midden op de Leusderheide. Een beetje voor Groenhouten en vooral voor heel veel wind.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl.