Afbeelding
Rinus van Denderen
Column

(S)Treek

25 november 2020 om 11:00 Column Knipoogje

Mijn verhuizing naar Leusden was indrukwekkend, oktober 1974. Als jochie van zes achter de grote verhuiswagen aan, van een flatje in Amersfoort naar een eengezinswoning in de nieuwe wijk Groenhouten. Een enorme slaapkamer voor mij alleen en speeltoestellen voor de deur.

Vorige week worstelde ik me door dikke mappen met paperassen. Moeders durft niets weg te gooien, namelijk. Ik wel. Komt daar ineens een vergeeld vodje tevoorschijn. Het bleek het eerste huurcontract van Wanmolen 23, ondertekend door de huurder, A.C. Bosmans en burgemeester A. H. Van der Post. Een wonderlijk document, niet in de minste plaats vanwege het historisch tijdsbesef. Zo is pap inmiddels overleden, Leusden zes burgemeesters verder en bleef de inflatie niet onopgemerkt. Pap en mam betaalden in 1974 welgeteld 228 gulden per maand voor ons huis met vier slaapkamers en een flinke tuin - een beetje geldwisselaar rondt dat af op honderd euro.
Moeders is nog altijd een tevreden ‘Molenaar’, ook al blijkt uit haar paperassen dat ze in de loop der jaren een flinke duit moest toegeven op het huurprijsje van weleer.

Daaronder rangschikken burgemeester en wethouders onder meer openbare ontucht. Waarvan akte

Het contract is voorzien van maar liefst 37 artikelen waarin de nodige rechten en plichten zijn opgenomen. Hilarisch is artikel 14: ‘De huurder is verplicht ervoor zorg te dragen dat op het watercloset slechts closetpapier gebezigd wordt en dat via het closet geen andere artikelen worden afgevoerd dan die, waarvoor dit bestemd is. De huurder is eveneens verplicht de rioolputten, goten en gootsteen- en douche-afvoeren regelmatig schoon te houden.’ Iets verder, onder artikel 21, komt overlast aan de orde. ‘Daaronder rangschikken burgemeester en wethouders onder meer openbare ontucht.’ Waarvan akte.

Het ouderlijk huis is ook voor mij nog steeds een fijn tweede thuis; knus en bescheiden. Er zijn ook huizen in Leusden waar de knusse bescheidenheid ver te zoeken valt. Sterker, het verschil tussen ons stulpje op Wanmolen 23 en dat op Treekerweg 23 kan niet groter. Hier staat het grootste landhuis van de gemeente. Vraag ik me toch af: zouden Bram Mol en Charles de Boer in 1998 ook getekend hebben voor de nodige rechten en plichten, verbonden aan hun Huize den Treek? Ik durf het te betwijfelen, want in de afgelopen 22 jaar passeerden vele (vermeende) ontuchtigheden de Leusdense revue. Niet alleen werd het hotel ons ontnomen, er was gedoe met bomenkap, een baggervijver, verdwenen kunst en nu is ook nog eens de oranjerie uit 1880 ingestort.

Burgemeester Bouwmeester spreekt er schande van, zoals ook zijn voorgangers Vermeulen en De Vet in soortgelijke zaken eens deden. ‘Foei! En nu nooit meer doen!’ Moeders en ik vrezen dat de hoteliers van Huize den Streek er wel weer mee weg komen. Ze kent Leusden immers langer dan vandaag. ‘Ach, maak je niet druk. Kopje koffie, lieverd?’

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie