Liefdevolle Ode aan het 'huis van de natuur'

Liefdevolle Ode aan ‘het huis van de natuur’.

De motoren startten met meer geluid dan ooit iemand in de omgeving kon produceren, de oordoppen moesten worden ingedaan, de hoofddeksels op, zodoende goed voorbereid de sloophamer en zaag ter hand te kunnen nemen.

De bewoners waren van te voren al gewaarschuwd, want de omgeving was reeds afgezet, de hekken geplaatst, alle omliggende bomen, struiken en het grasveld hadden al het onderspit gedolven. Het prachtige statige huis was het enige dat er nog stond in de nabije omtrek. Allemaal hadden ze zich verschanst in dat laatste vertrouwde huis. Daar was het veilig. Althans, tot die ene dag… Honderden jaren hadden de bewoners al gebruik gemaakt van dit wooncomplex, met al zijn grillen, tochtgaten, jaarringen en getekend door alle jaargetijden, stormen overleefd.

Degenen die er woonden hadden het altijd enorm naar hun zin gehad. Ze konden al hun huisraad kwijt, hadden ruimte om het huis heen om te wandelen, stukjes te rennen, buiten te zijn, benen te strekken, ruzie te maken, voedsel te zoeken en te vinden en anderen te ontmoeten. Hele generaties kleintjes zijn groot geworden, nesten gebouwd, in dit oh zo omvangrijke gebouw.

Je kon er ook zo heerlijk bij in de schaduw zitten, om te luisteren naar alle geluiden van buiten, de groene omgeving. Kleine en grotere vogels, eekhoorntjes, zelfs uilen kon je horen of misschien wel zien als je heel goed je best deed.

Maar nu… Halen ze dan toch echt de sloopkogel erbij. De laatste bewoners nemen een spurt, slaken een oerkreet, en rennen letterlijk weg van hun o zo vertrouwde huis en haard. Met gevaar voor eigen leven steken ze de weg over, een weg waar bouwverkeer af en aan rijdt, waar bouwlieden het laatste stukje groen aan de Lisiduna platlopen. En dit allemaal om op de plek waar zij ooit hun kleintjes grootbrachten stenen neer te leggen.

Stenen die een hoop blik op wielen moeten dragen.

Luisterend naar onderstaand muzieknummer, nemen we afscheid van een eens zo groen ‘Lisiduna’. 

Big Yellow Taxi – Counting Crows 

https://www.youtube.com/watch?v=sBDvoDdQmIM

They paved paradise and put up a parking lot
With a pink hotel, a boutique, and a swingin' hot spot
Don't it always seem to go
That you don't know what you got 'til it's gone
They paved paradise and put up a parking lot

Now you wanna give it
I should wanna give it
Cos you giving it all away
Hey, hey, givin it all,
Givin it all... away.