IJsmeester

Dat zul je net zien: na het lange coronaverlof schakelde het basisonderwijs soepeltjes door naar een vorstverlet. En juffen en meesters hebben toch al de meeste vakanties van ons allemaal.
Oei, dit komt mij op een oorvijg van buurvrouw (en juf) Arianne te staan. Geintje, buuf.

Ik kan me de recente lockdown-worstelingen van onderwijzers goed voorstellen. En die van werkende vaders en moeders eveneens. Respect voor die overmachtige spagaat. Ach, natuurlijk is het ook fijn om het groeiend kroost dagelijks onder de eigen vleugels te hebben, maar de digitale taal- en rekenlesjes aan de keukentafel zijn slechts een fractie van het juf- en meesterarsenaal. Het ‘normale’ schoolleven vraagt ook andere competenties van de jonge mens. Er moet daar samengewerkt, gedebatteerd en gestoeid worden. Je verjaardag vieren met dat hoedje van papier, het zweten voor de caviaspreekbeurt, de krul van de meester; het zijn de lusten en lasten van de mini-maatschappij. Die schooljaren moeten dierbare herinneringen maken en tot steun zijn bij wat komen gaat, zo hoop ik tenminste.

In mijn geval heeft het gewerkt. Sterker, ik word op mijn verjaardag nog altijd digitaal toegezongen door klasgenootjes van de basisschool, meester Arie incluis! Tja, 40 jaar geleden dachten we met een musical De Groenhorst achter ons te laten, maar dankzij een actieve groeps-app heeft het grootste deel van de klas nog altijd contact. Graag doe ik daarom bij deze de groeten aan Nico, Florence, Bart, Stephany…

Die oude Groenhorst – tegenwoordig Het Kompas geheten – is er nog steeds. En het voelde, tijdens een wandeling over De Meent met hond Jochie, weer vertrouwd om leven in de klassen te zien en gejoel op het plein te horen. Met alle respect voor de kabinetsmaatregelen en onze collectieve gezondheid als prioriteit, het corona-effect op de jeugd heeft ook mij een beetje pijn gedaan. Het is alsof de kinderen even werden stilgezet, alsof ze wekenlang hun mondje moesten houden. Onnatuurlijk voor de kleine mens die groot wil worden, net zo onnatuurlijk als juf mama en meester papa. Laat daarom de schoolbel klinken en de goedwillende leerkrachten al hun vakmanschap in de strijd gooien om het kroost een lesje te leren. De A is van Aap, de B is van Bakker en de C van Corona…

Ik kan hierbij slechts hopen dat kinderen nooit stoppen met dromen. Dromen van iedereen gezond, van allemaal weer naar school en van later als ik groot ben. Zou je dan misschien journalist, arts of bakker willen worden? Of nog leuker: burgemeester van Leusden? Stuur in dat geval vanavond nog een filmpje naar de gemeente (griffier@leusden.nl), want Leusden zoekt een nieuwe jeugdburgemeester! Wat het ook mag zijn, het begint met goed je best doen op school. En in de pauze een baantje trekken op het ijs, vooruit.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl.