Potlood

Dit zijn voor mij dagen van bord-op-schoot. Niet bij een potje voetbal, maar bij een debatje politiek.Heerlijk, die streberige en stuntelende partijleiders, die geen tv-programma overslaan om hun goede bedoelingen en beste voornemens van zich af te schreeuwen, veelal in oneliners. Soms bewapend in de aanval of zwetend in het verweer, maar wanneer het de programmamaker blieft, ook wel met een koksmuts achter het fornuis of met hun mooiste vakantiefoto’s op tafel. Ja, een politicus is ook maar een mens!

Vorige week gleden de 33 (!) kandidatenlijsten voor de Tweede Kamerverkiezingen door de bus eno mdat ik als hoofdbewoner verzocht werd het biljet aan de ‘eventuele kiesgerechtigde medebewoners ter lezing te geven’, nodigden mevrouw Bosmans en ik zoon en dochterlief uit voor een heus partijberaad. Nu de jongste Bosmensen de gerechtigde stemleeftijd hebben bereikt, vroeg ik me af hoe zij dat bos nog door de bomen zien. Voor mijn ouders was dat heel simpel: je had een handjevol partijen en de keuze was min of meer genetisch bepaald. Wás het CDA, dan bleef het CDA!

Verrassend genoeg toonden onze kinderen zich deze week loyaal aan de gevestigde orde. Met alle respect voor een NIDA, BBB of DFP, maar deze splintergroeperingen lijken door de jongste kiezers buitenspel geplaatst. En ook de Piratenpartij, U-Buntu Connected Front en Jezus Leeft hebben het hoofdtoernooi niet bereikt, om in voetbaltermen te blijven. Lijst 14 ging nog wel over tafel, maar dat bleek een misverstand. De campagne voor ‘14’ was tijdens het verkiezingscircus even aangezien als de partij van wijlen Cruijff, maar het bleek die Leusdense musical. Nou ja, Johan had het met zijn oneliners ook in de Tweede Kamer best ver kunnen schoppen.

Hoe dan ook, ondergetekende kwam tijdens het huiselijk partijberaad zowaar in gewetensnood. Ik liet me op voorstel van de kinderen onderwerpen aan de digitale Stemwijzer en werd zowaar naar lijst 9 verwezen: Partij voor de Dieren. Hûh?! En ook bij 50PLUS zou ik waar voor mijn idealen krijgen. Maar die wetenschappelijke statistiek stemt helemaal niet overeen met mijn onderbuik. Sorry, Liane den Haan en Ouwehands Dierenpartij.

Nee, wanneer ik nationale kwesties als kernenergie, woningbouw, rekeningrijden, vleesbelasting eno nderwijs vertaal naar mijn ideale biotoop als wereldburger in Leusden en afzet tegen het Haags kleurenpalet, krijg ik een déjà vu. Dan is het weer even 2017 en kleur ik hetzelfde vakje rood. Samen met de rest van het gezin een interessante coalitie, kan ik u melden. Nu nog even op een houtje (lees: rood potlood) bijten, alle stemmen tellen en de kampioen huldigen. Rutte en zijn vleugelverdedigers op rechts hielden het doel dicht voor de aanval over links en het brede middenveld. En zo was het toch weer een ouderwets potje voetbal. We kunnen terug aan tafel, terug naar corona. Zucht.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl.