Schoonmaakdag

Deze week begon de herfst en afgelopen zaterdag was het World Cleanup Day, ofwel wereldschoonmaakdag. Daar zit een mooie paradox in. De bomen mogen hun afval op de grond laten vallen, maar mensen mogen dat niet. Maar sommige mensen doen het wel, helaas. En daarom gaan anderen die rommel weer opruimen.

Afgelopen zaterdag waren ook in Leusden mensen bezig het afval van anderen op te ruimen. Toen ik ’s morgens mijn zoon naar judo bracht, zag ik Arie Afval al bezig langs de Noorderinslag. Helaas was ik zaterdag niet in de gelegenheid om mee te helpen.

Anderhalf jaar geleden hielp ik wel mee met een schoonmaakactie en dat was een bijzondere ervaring. Samen met een andere vrijwilliger maakte ik de Asschatterweg schoon vanaf De Biezenkamp tot voorbij de brug over het Valleikanaal. Op het grasveld voor schoolgebouw MFC Atlas lag bizar veel zwerfafval. Veel van de chipszakken, blikjes en plastic flessen waren versnipperd door de gemeentelijke grasmaaiers. Het duurde daardoor lang voordat het er weer toonbaar uitzag en we konden helaas niet elk snippertje opruimen.

Op het grasveld voor schoolgebouw MFC Atlas lag bizar veel zwerfafval

Onder het prikken had ik leuke gesprekken met mijn medevrijwilliger. We vonden de gekste dingen langs en op de weg. Drankflessen, kledingstukken (zoals sokken), condooms, wieldoppen van auto’s, snoeppapiertjes en ongelofelijk veel sigarettenpeuken. Tegenover de volkstuinen waren een paar volle vuilniszakken in de sloot gedumpt.

Troep opruimen van anderen. We deden het al als gezin toen we nog in Amersfoort woonden. We woonden aan een plein. Terwijl onze kinderen daar speelden, raapte ik het peuken, lege sigarettenpakjes, halfvolle frisdrankflessen, glasscherven, vuurwerkafval. Toen we al in Leusden woonden, vertelde een oud-buurvrouw dat het opviel dat we waren verhuisd. Het speelplein werd steeds viezer. 

De grote vraag is: waarom gooien sommige mensen hun troep op straat? Een nog grotere vraag is: hoe leren we dat die mensen af? En de grootste vraag: waarom verpakken fabrieken de ongezonde etenswaren in wegwerpverpakkingen van niet of nauwelijks afbreekbare materialen zoals plastic en blik? Gelukkig zit er sinds kort statiegeld op kleine frisdrankflesjes.

Waarom verpakken fabrieken de ongezonde etenswaren in wegwerpverpakkingen van niet of nauwelijks afbreekbare materialen?

De blaadjes vallen en ik word er somber van dat er altijd weer nieuwe troep ligt. In Duitsland, waar we afgelopen zomer op vakantie waren, ligt bijna geen snippertje op straat. Waarom lukt het daar wel en bij ons niet? Maar er gebeuren ook dingen die me opfleuren. Als mijn vrouw en ik een ochtendje gaan papierprikken, worden we vaak bedankt door passerende dorpsgenoten. ‘Fijn dat jullie dat doen’, zeggen ze dan.

Onze vriend Wim uit Borculo is zó verslaafd aan afvalprikken – hij haalde er zelfs de landelijke televisie mee – dat hij het bijna jammer vindt als er weinig zwerfvuil op straat ligt. Je zou bijna voor hem wat rommel neerleggen.

Peter Sneep