Vetpot

Het wandelt weer! Ik weet niet of ze vanavond weer allemaal aan de start verschijnen, want dag 1 eindigde gisteravond met een paar blaren, tranen en de nodige zweetkoppies, maar opgelapt door mams of aangeduwd door paps willen we van afvallers niet weten. Ik heb het over de avondvierdaagse, maar dat had u vast begrepen. Het is de 27ste editie, liet ik me gisteravond bij het startpunt vertellen. Meteen vroeg ik me af: zou er iemand zijn die vrijdag zijn 27ste medaille krijgt? Laat het me weten, want dan hijs ik u volgende week op deze pagina, bij gebrek aan een gemeentebordes, op het Knipoogje Erepodium. Hulde.

27 edities van – laten we zeggen – vier keer tien kilometer maakt een totaal van dik duizend kilometer. Nou, dan heb je alle hoekjes van de gemeente ook wel gezien, zou je zeggen. Maar dat is niet helemaal waar. De vierdaagse van Leusden is niet bepaald 'de paden op, de lanen in', want voor zover ik me kan herinneren dirigeert de marsleider zijn wandelkudde traditioneel door straten en wijken. Het is vooral huisjes kijken. Ik schrijf het met enige spijt, want dé wandelgemeente van Nederland scoorde vorig jaar bonuspunten in de categorie groen. Dan is een ommegang door het buitengebied toch een absolute must, zeker met zo'n jong deelnemersveld. Vandaag trekken de tienkilometerlopers deels over het Jaagpad. Dat stukje groen is mooi meegenomen, want verder overheerst helaas zwart asfalt. Met alle respect voor de routeplanners zou ik voor volgend jaar graag een verzoeknummer indienen. Laten we start en finish voor één avond verplaatsen naar Achterveld, het klompenpad incluis. Dat biedt de stappers een fris perspectief en doet recht aan onze trotse titel Wandelgemeente van Nederland.

Over verzoeknummers gesproken. Ik vond het wat stilletjes, gisteravond. Aan gejoel niets tekort, maar waar zijn de klassieke meezingers gebleven? De 436 coupletten van het 'Potje met vet' mogen deze week natuurlijk niet ontbreken. En herinnert u zich deze nog: 'Daar boven op die berg, daar woont Sinterkla-haas…' Bij deze megahit spelen de meeloopouders overigens een belangrijke rol. Eén zal de voorzang op zich moeten nemen, terwijl anderen zich ondertussen het hoofd breken over ondeugende varianten. Ja, een beetje scabreus mag wel op dit soort avonden. Dat leren we die kids volgende week wel weer af.

Hoe dan ook, ze zijn bijna op de helft. Nog even volhouden, jongens. Dan haast ik me ondertussen naar pretleverancier Roffel voor een paar snoepkettingen, chocolademedailles en sabbelhoedjes op de slotdag. Nee, niet voor de wandelaars. Allemaal voor mezelf, als trouwe wandelsupporter, op een klapstoeltje aan de Hamersveldseweg. Een heerlijke traditie, maar daar wordt je toch een potje vet van!

Marco Bosmans