Kinderkwesties

Laat ik deze week eens met een vraag beginnen: loopt u ook altijd te hannesen met de handpompzeep? Het eerste drukje zorgt bij mij altijd voor stress. De pomp draait linksom, rechtsom en zelfs 360 graden rond, maar hij wil níet naar beneden. Ben ik nou zo dom of zit ‘meneer Palmolive’ mij te stangen? En hetzelfde geldt voor ‘mevrouw Aquafresh’, want ook het pompje met tandpasta is voor de eerste gebruiker een bron van ergernis. Grrr.

Tot zover de huis-tuin-en-keuken-zorgen van uw kantlijnschrijver. Ik moet me niet zo opwinden, drukte de huisarts-assistent me maandag nog op het kwetsbare hart. Mijn bloeddruk moet omlaag, namelijk. Ze heeft gelijk.

Alle reden dus om me te richten op een blijde boodschap van de pakketbezorger. Nee, niet de haastige buskoerier met zijn zwarte vrijdag-vracht, maar de ooievaar met haar roze wolk-borelingen! Ze is er maar druk mee, de laatste tijd. Zo kreeg ik er dit jaar twee achterneefjes bij, de buurtjes Flemming zijn hoteldebotel met hun eerste kleinkind, bij de familie Van der Vliet is Guusje de jongste aanwinst, Vivienne en Arne zijn verblijd met Anouk, collega Lonneke voelt haar kleintje al trappelen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Kom maar op met de muisjes met beschuit!

Met twee kinderen in hun twenties en Sint in het land leek het ons goed om de zaak-voortplanting eens op tafel te gooien in Huize Bosmans. ‘Hè pap, moet dat nu?!’ Het was al snel duidelijk: niet gepast, niet aan de orde, vraag het over vijf jaar nog eens. Dat zullen we zeker doen, maar het aansnijden leidde al wel tot een wat bredere discussie over verantwoordelijkheid. Of anders gesteld: kan ik mijn kind deze aarde aandoen, vice versa.

Het is iets van alle tijden, maar ik heb de indruk dat de vraag jongeren van nu meer bezighoudt dan ooit. Immers, deze generatie zal flink aan het werk moeten met klimaat, duurzaamheid, energie, armoede, voedsel, etc. Om over vrede nog maar te zwijgen. De wereld verkeert in nood, dus die roze wolk krijgt al meteen een zwart randje.

De wereld verkeert in nood, dus die roze wolk krijgt al meteen een zwart randje

In de wetenschap dat de jeugd de (sombere) toekomst heeft, is het een sympathieke traditie dat Leusden met Roan een eigen kinderburgemeester heeft en jaarlijks 26 kinderen van onze basisscholen haalt om een jeugdgemeenteraad te vormen. Het is niet uniek, maar dit leeft hier al tien jaar. Mooi!

Na de gezworen eed, een klein college over democratie en een rondje gemeentehuis, kwamen vorige week de stukken ter tafel en kon er – soort van – gedebatteerd worden. Junioren voeren dat debat doorgaans niet heel anders dan senioren. Geen zorgen dus om het hoogste woord, wel om het luisterend oor.

Onze raadslidjes mogen nu uitgerekend aan de slag met het commando dat ze bijna dagelijks te horen krijgen: Ga toch lekker buitenspelen! Nou, kind kan de was doen. Als ze tenminste zeep uit het pompje krijgen.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl