Albert Bosveld veertig jaar onderwijzer

LEUSDEN Albert Bosveld (63) vierde donderdag zijn 40-jarig jubileum als leerkracht op Montessorischool 't Ronde in Leusden. Hij heeft het nog altijd naar zijn zin en is voorlopig niet van plan te stoppen.

Marjolein Koster

Al tijdens zijn opleiding had hij een hang naar ander soort onderwijs. ,,Dat klassikale vond ik niet leuk, dat iedereen alles op hetzelfde moment moest doen." Na een invalklus op een andere montessorischool begint Albert Bosvelds liefde voor het montessorionderwijs en hij start een avondopleiding in Utrecht. ,,Ik smulde ervan. Ik dacht de hele tijd: wat heeft die vrouw dat goed gezien."

Albert heeft het over Maria Montessori, een Italiaanse pedagoog en schrijver van boeken over opvoeding en onderwijs. Deze slaan goed aan in Nederland. ,,Montessorionderwijs past goed bij mij. Het gaat erom jezelf te ontwikkelen en niet om het afdraaien van programma's die je aangeleverd worden."

Hoe waren je eerste jaren als leerkracht?

,,In januari 1979 begon ik in Leusden. De school was toen nog erg klein. Er was een directeur, vier juffen en ik. We waren allemaal jonge broekies, waren heel gemotiveerd en staken veel uren in de school. Ik heb 't Ronde zien groeien en dan wordt het echt je schooltje. Ik ben begonnen met groep 3/4/5 en herinner me daarvan nog steeds wat namen. Die groep heb ik zes jaar gehouden en sindsdien geef ik les aan de bovenbouw. Ik weet ook nog goed dat ik de eerste dag binnenkwam en dat een jongetje proppen papier naar mijn hoofd gooide. Dat was wel even slikken."

Wat vind je zo leuk aan Montessorionderwijs?

,,De belangrijkste spreuk van Maria Montessori is 'vrijheid in gebondenheid'. Dat geldt voor leerlingen, maar ook voor leerkrachten. Hierdoor kun je eigen accenten op het werk leggen. Ik ben bijvoorbeeld niet zo goed in handenarbeid, maar ben wel creatief in lessen bedenken en de weeksluiting. Om de beurt maken kinderen dan een voorstelling voor de hele school. Daar kan ik me helemaal in uitleven. Dan ga ik grappen maken en ben ik echt op m'n best. Die weeksluiting is belangrijk voor het samenzijn en kinderen leren zichzelf te presenteren. Ook de opvoedkant is bij ons belangrijk. We zien graag zelfstandige kinderen die oog hebben voor anderen."

Hoe komt het dat je al 40 jaar tevreden op dezelfde school werkt?

,,Ik heb 's ochtends niet het idee dat ik een school binnenloop, maar eerder een soort huiskamer. De sfeer is erg goed en ik kan alles zeggen tegen mijn collega's. Mijn baan is ook gevarieerd. Drie dagen sta ik voor de groep, één dag ben ik ict-coördinator en ik heb zelf een website ontwikkeld met lessen over wereldoriëntatie. Kern van de zaak heet het. Het wordt ook op andere scholen gebruikt."

Wat zijn je mooiste herinneringen?

,,Jarenlang heb ik samen met een team van ouders de musical voor groep 8 gemaakt. Dat was zo leuk! Niet alleen omdat we heel veel plezier met elkaar hadden, maar ook omdat ouders dan zo betrokken zijn. Vroeger hadden we ook grote slotfeesten met expedities in het bos. Dat kan nu helaas niet meer, we hebben minder tijd voor dat soort dingen."

Op welke manier is het onderwijs veranderd?

,,Er wordt veel gepraat over de hoge werkdruk in het onderwijs, maar eigenlijk ervaar ik dat niet zo. Natuurlijk zijn er momenten dat het heel druk is, maar dan doe ik bepaalde dingen gewoon even niet. Je moet je niet gek laten maken. Ik snap wel dat mensen die werkdruk ervaren, zeker jongere collega's. Het onderwijs is professioneler geworden met toenemende inspecties en er wordt nu meer van je verwacht dan vroeger. Oudergesprekken vind ik bijvoorbeeld heel leuk, maar ouders zijn mondig en daar moet je wel tegen kunnen."

Houd je bij waar je leerlingen terechtkomen?

,,Ik ben begonnen met oud-leerlingen op te zoeken op LinkedIn. Dat is leuk, dan kun je precies zien wat ze aan het doen zijn. De kinderen waar je de meeste moeite mee hebt gehad, doen het vaak heel goed. Zij zitten vaak in vrije beroepen, zoeken hun eigen weg. De meeste oud-leerlingen doen wel iets waarvan ik denk: ja, dat past bij je. Ik vind het ook leuk kinderen van oud-leerlingen in de klas te hebben. Tijdens oudergesprekken karaktertrekken van hen terug te zien."

Hoe lang ga je nog door?

,,Op dit moment heb ik het onwijs naar mijn zin met mijn duo-partner Anneke. We verdelen de taken goed. Wat ik niet leuk vind, doet zij graag en andersom. Ik geniet echt van het vak en probeer mezelf te blijven uitdagen, vernieuwen en te verbeteren. En ik krijg natuurlijk ontzettend veel terug van de kinderen. Hoe ze uit de hoek kunnen komen met de lessen wereldoriëntatie. Kinderen kunnen veel meer dan we denken. Ik zie mezelf voorlopig nog niet thuiszitten."