Koekenbakker

25 september stond al een tijdje omcirkeld op onze huiskalender. Niet alleen vanwege de geboortedag van wijlen mijn vader, maar om die dag van wie je wist dat zou komen – of zoiets. Het voelde als een vreemde paradox: uitgerekend op de dag dat je weer iedereen corona-vrij mag knuffelen, ontbreekt hij die je al jaren die hele grote knuffel zou willen geven. Ach, we hebben in zijn naam daarom maar van een pannenkoekje gesmuld bij De Hakhorst, samen met mams. En die lege stoel was voor paps.

Het afschaffen van de afstandsregel werd als een ultieme versoepeling aangekondigd, maar in de horeca zien ze dat toch een beetje anders. Het verplicht scannen van de QR-code staat immers haaks op de gastvrijheid waar horeca voor staat. Ook de pannenkoekengastvrouw wilde zaterdag liever geen agentje spelen. Ze toonde zich echter dienstbaar naar de staat en charmant naar haar gasten. Het is even een gedoetje, maar 26 seconden later zijn de codes gescand en kunnen de koeken in de pan.

Begrijp me goed, ik ben slechts een beschouwende krabbelaar in de kantlijn die behalve knipoogjes heel af en toe een schouderklopje of corrigerend tikje uitdeelt. De moraalridders in krantenland columneren elders. Ik meng me dus niet tussen de beterweters of antivaxxers met mijn mening over maatschappelijke rechten en plichten, maar deel slechts mijn persoonlijke afweging. En omdat vrijheid volgens mij niet zonder verantwoordelijkheid kan, neem ik het gedoetje voor lief. Het is een kwestie van prikken en slikken. Voor mij, tenminste.

Het is even een gedoetje, maar 26 seconden later zijn de codes gescand en kunnen de koeken in de pan

Er viel afgelopen zaterdag overigens meer te ‘vieren’. Zo maakte tout bekend Nederland voor snorrende camera’s de gang over de rode premièreloper richting 14 de musical. Zij zagen Tobias schitteren als Johan. Ondertussen vond ons andere theater in de Corona check-app een excuus om de bloemetjes weer binnen te zetten. De Tuin is geopend! Ook Burendag was een perfect alibi om de groepsknuffel weer eens in de versoepelde praktijk te brengen, zoals op De Brink. Volgens mij is dit het gezelligste straatje van Leusden, maar ik laat mij graag tegen mailen.

En dan mogen we de Hamershof uiteraard niet vergeten. Omdat de feestelijke oplevering van het gerenoveerde winkelcentrum in het jubeljaar 2020 door corona werd gesmoord, jubelen de winkeliers deze week. En wij jubelen mee! Of laat ik, ook bij dit thema, voor mezelf spreken: hoera! Het is toch geweldig dat we in deze kleine gemeente tegen de stroom in een groot en gevarieerd winkelhart hebben?

Ik weet nog van het weiland vóór de eerste paal. Ik weet nog van Jacco, die er stond met zijn frietwagen en van Conny, die knappe mevrouw van de parfumerie, van Wim van de Centra voor een zakje drop en van BZN, slotact van de eerste Jaarmarkt. Ach ja, samen met paps voor het podium, Mon Amour...

Marco Bosmans,
bosmans@xmsnet.nl.