Dierendaaaag!

Na de vlindertelling, bijentelling, vogeltelling en egeltelling eerder dit jaar is er slecht nieuws over de kikkertelling. U kunt er in Leusden eentje aftrekken.

Mevrouw Bosmans en ik zijn doorgaans de grootste dierenvrienden, maar als het om amfibieën gaat, scheiden onze wegen. Terwijl zij een kikker tot prins zou kunnen zoenen, zet ik mijn tanden liever in de billetjes. Een verschil tussen lief en lekker, zeg maar. Padden zijn wat mij betreft van een ander soort. Heeft de kikker nog iets elegants over zich, de pad oogt vadsig en lomp, en heeft een buitengewoon chagrijnige puistenkop. Je zal zo’n bullebak dan ook niet snel over het hoofd zien als hij op de deurmat zit, zou je denken. Toch wel.

Hier begint eine kleine nachtmerrie. Het was mijn vrouw die vorige week op mijn verzoek de tuindeur dicht deed. Een beetje gehaast zelfs, want we hadden inmiddels de huiskamer vol muggen zitten. In die haast vergat mijn eega even naar beneden te kijken. Krak, hoorde ze – al kan dat ook kwak geweest zijn. U raadt het al: de lelijke bullebak had met een genadeklap het loodje gelegd. Het maakte hem er niet knapper op. Integendeel.

Het paddengekraak (of -gekwaak) bleef nog binnenskamers, maar het vrouwgekrijs dat volgde, ging door de hele buurt. De schreeuwkonen van mevrouw Bosmans kleurden knalrood op haar lijkbleke gelaat en de combinatie met haar gebogen knieën en geheven handen liet weinig reden tot twijfel. Hier was overduidelijk sprake van daderpaniek. Ook over bewijslast hoeft het amfibitisch tribunaal zich geen zorgen te maken, want de bekentenis in drievoud – ‘IK HEB HEM VERMOORD!, IK HEB HEM VERMOORD!, IK HEB HEM VERMOORD!’ – had inmiddels onze buren bereikt. ‘Nee buurvrouw, het was slechts een pad op de mat.’

In een poging het faunatrauma te sussen, heb ik op mijn beurt diezelfde avond nog negen insluipers platgeslagen. Muggen, voor de goede orde. Naar mijn idee staat dat in het biologisch strafrecht ongeveer gelijk aan de dood van één pad, zodat we straks samen voor de edelachtbare rechtzitters boete kunnen doen voor openlijke geweldpleging in vereniging.

Een advocaat? Niet nodig. Nee, wij willen schikken met een gepaste taakstraf. Zo hebben we onze tuin inmiddels op een diervriendelijke manier winterklaar gemaakt, met rommelhoekjes, drinkplaatsen en bladhopen en zo. Daarnaast is mevrouw Bosmans van harte bereid om tijdens de volgende paddentrek overstekers een handje te helpen, terwijl ik op zoek ga naar een paar potten verf. Ik wil de dood van die lelijke pad namelijk compenseren met een regenboogzebrapad. Dat kan Leusden wel gebruiken, want ook vadsige, lompe en chagrijnige dierenwezens mogen er zijn in onze gemeente. Dat wil zeggen: tot ik paddentrek krijg, want een portie kikkerbillen sla ik niet snel over.

Marco Bosmans,
bosmans@xmsnet.nl.