Welkom in oktober

Hartelijk welkom in oktober, mijn lievelingsmaand. De bomen zijn al een paar weken aan het verkleuren en de eerste bladeren vallen. In onze wijk Alandsbeek liggen de beukennootjes, eikels en kastanjes al op straat.

Het is niet vreemd dat ik van oktober houd. Toen ik geboren werd, was het toevallig net oktober. Ik moet erbij vertellen: ik ben zes weken te vroeg geboren. Ik had ergens tussen Sinterklaas en Kerst ter wereld moeten komen, maar daar had ik kennelijk geen zin in. In mijn kindertijd kreeg ik op verjaardagen altijd wel iets dat met de herfst te maken had, zoals een hark, een bezem of een kruiwagen. Door een mooie speling van het lot viel mijn verjaardag altijd in de herfstvakantie. Dus nam ik mijn bezem en kruiwagen mee naar buiten en ging op straat enorme bergen van bladeren maken. Buurjongens kwamen meehelpen. Als we genoeg bladeren hadden, bouwden we er een hut mee in de struiken. De hele dag verbleef ik in heerlijke herfstgeuren. Elke oktobermaand associeer ik steeds met jarig zijn, feest en cadeaus.

Nog zo’n associatie is de orgelreis naar Engeland, die ik sinds 1993 bijna elk jaar maak. Ik hou van kerkorgelmuziek en in Engeland vind ik de orgels nog mooier dan in Nederland. Dat komt waarschijnlijk door het glooiende landschap van Engeland, waardoor je steeds weer andere doorkijkjes en vergezichten hebt. Soms rijden we met de bus door een dal langs een klein riviertje. Dan gaat de weg over zo’n riviertje heen, via een oud stenen bruggetje waar de bus net overheen past. Even later rijden we over een heuveltop en zien we een wijds herfstland van rood, bruin, oranje en geel.

Oktober is ook een therapeutische maand. Ik had een kennis die geen makkelijk leven had. Ze werd door allerlei mensen dwarsgezeten. Tijdens een wandeling kwamen we een keer langs een eikenboom. Met een blijde lach op haar gezicht riep ze ‘eikels!’ en ze begon de eikels op de grond fanatiek kapot te trappen. Ik doe het sindsdien ook wel eens en ik kan het iedereen aanraden. Het lucht enorm op.

Onze kinderen houden ook van de herfst. Ze vinden het best jammer dat de bladeren van de straat uiteindelijk worden weggezogen, ook al gebeurt dat door een megagrote Teletubbie-stofzuiger. Gelukkig werden de bladeren vorig jaar naar een mooie plek gebracht: naar Voedselbos Leusden. De wormen en micro-organismen zetten de bladeren om in voedingsstoffen voor de planten. De laag bladeren over de grond voorkomt ook dat onkruidzaden ontkiemen en gaat uitdroging van de bodem tegen. Grondstoffen blijven zo binnen de gemeentegrenzen. Dat scheelt de gemeente transportkosten.

Mijn vrouw is vrijwilliger bij het voedselbos. Toen zij er samen met onze dochter ging helpen om de bladeren te verspreiden, was ons meisje opgetogen. ‘Dus hier gaan onze bladeren naartoe!’ 

Peter Sneep.