Waar is het ‘wij samen’ gevoel gebleven?

,,Met belangstelling las ik in de Leusder Krant de rubriek ‘Raadgever’ geschreven door CDA raadslid Roos Tolboom-Voskuilen. Ik werd getriggerd door de vragen ‘wat bedoelen we eigenlijk met vitaliteit’ en ‘wanneer ben je als gemeente vitaal’? Er worden allerlei voorbeelden genoemd waar de gemeente en gemeenteraad aandacht aangeven om ons ‘thuis’ te laten voelen en op een prettige manier samen te leven in Leusden. Verwezen wordt naar allerlei betrokken verenigingen, organisaties, vrijwilligers en mooie initiatieven. Ik heb nog nooit op het CDA gestemd maar toch mistte ik iets essentieels in het artikel, wat bij het CDA als waarde volgens mij hoog in het vaandel zou moeten staan, namelijk gemeenschapszin!”

,,Ondanks dat de maatschappij tegenwoordig helaas sterk ‘IK’ gericht is, bracht de coronacrisis ons in 2020 tijdelijk ook iets positiefs door een enorm ‘wij samen’ gevoel op gang te brengen. Gemeenschapszin werd versterkt en een andere CDA waarde ‘ben ik mijn broeders hoeder’ werd praktijk. Met een ongeziene veerkracht en door iedereen ervaren pakten we de zorgen aan. Horeca werd take-away, er kwamen spatschermen, een matrassen en bedden firma ging massaal mondkapjes maken, evenementenbureaus boden aan logistiek te helpen, we bleven braaf thuis en er kwamen financiële steunpakketten.”

,We deden boodschappen voor kwetsbare buren, stuurden kaarten, kookte en bakte voor elkaar dat het een lust was, deelden bloemen uit in de straat en hielden ook de zo belangrijke gepaste afstand. We klapten voor de zorgmedewerkers en waarderen ze zeer! We werkten thuis ‘Zoomden en WhatsAppte en zaten in allerlei Teams’ tot we er bijna vierkante ogen van kregen. En...we wachtte met smart op een vaccin. Het ‘wij samen’-gevoel wat door deze crisis ontstond beviel mij uitstekend!”

,,Hoe anders is het vandaag want de spanningen lopen inmiddels weer hoog op en zijn er grote, urgente politieke vraagstukken en felle discussies over vluchtelingen, mondkapjes, wel of niet vaccineren, klimaat, stikstof, gasprijzen,G2 en zwarte Piet. Het ‘wij samen’ gevoel is grotendeels weer verdwenen en mensen komen niet naast – maar tegenover elkaar te staan - in hun eigen gelijk. Ook in Leusden lees ik vaak tenenkrommende ongenuanceerde reacties op sociale media. Over tiny houses, hondenpoep, een goedbedoelde oproep van burgemeester Bouwmeester om toch nog eens na te denken om je te laten vaccineren, windmolens, nieuwe papiercontainers, oudere inwoners in beweging krijgen.”

,,Tja, we moeten ons eigen gelijk halen.. Maar gemeenschapszin is toch ook een beetje over elkaar waken. Ik doe iets voor jouw, jij doet iets voor mij. Ik houd afstand van je, mijdt drukte en in mijn lijf liever geen prik maar doe het toch om risico om ernstig ziek te worden te verkleinen, en ja ik doe het ook voor jouw. Zoals Kaïn het in het bekende Bijbelverhaal vroeg; Moet ik soms waken over mijn broer? De vraag stellen is hem beantwoorden.. mijn broeders hoeder zijn.. zorgen voor de ander. Zou een ‘wij samen booster’ niet veel meer vitaliteit geven aan Leusden dan alle problemen rond deze ongevraagde pandemie, klimaatcrisis en energie transitie alleen bij de (lokale) overheid op het bordje te leggen? Waar is het wachten op!”

Henk Enkelaar, Leusden.