Hoe ga ik dít uitleggen?

Beste redactie,

,,Vorige week werd ik geconfronteerd met een stuk ernstige realiteit die ons allen aangaat en waar ik een geweldige humor in vond. Daarom wil ik hem u niet onthouden.”

Ruim een maand geleden is de 93-jarige dementerende moeder van de Leusdense mantelzorger Trudy Verberne verhuist naar een psychogeriatrische instelling. ,,Ik besluit om iets leuks met haar te gaan doen en ik neem haar mee naar het Waagplein in Alkmaar. Ik installeer ons op een verwarmd terras en er wordt naar onze QR-code gevraagd. Ik wist niet dat die nu ook op een terras is vereist en ik leg uit dat ik de code van mijn moeder niet op mijn mobiel krijg, maar dat ze wel is gevaccineerd.”

,,Natuurlijk neemt de juffrouw van de bediening daar (gelukkig) geen genoegen mee. Met een rot gevoel duw ik de rolstoel met mijn moeder weer huiswaarts. ‘Waarom gaan wij nu alweer weg’, vraagt mijn moeder met een duidelijke teleurstelling in haar stem. Ze weet al niet eens wat corona is, de stakker. Even later vraagt ze: ‘Zag je die twee witte dingetjes bij dat meisje in haar oren?’ Mijn moeder is op dreef vandaag, want weer even later merkt ze op dat het raar is dat een scooter langs ons rijdt en dat je hem helemaal niet hoort.”

,,Aangekomen in het tehuis vraag ik hulp bij de administratie om de QR-code van mijn moeder op mijn mobiel te krijgen. Dan blijkt dat deze niet is op te slaan op mijn IPhone. Gelukkig krijgen wij hem daar wel uitgeprint. De print laat ik aan mijn moeder zien en ik zeg opgelucht: ‘Nou mam, dit is nou een QR-code, hiermee kunnen wij de volgende keer een terrasje pikken.’ Mijn moeder staart naar de QR-code. Ik staar er ook naar en ik bedenk: ‘Hoe kan ik haar dít nu allemaal uitleggen?’ Mijn moeder kijkt op en vraagt: ‘Krijg ik dan nu korting?’

Trudy Verberne.