Peter stopt na 30 jaar met bier en whisky

18 januari 2012 om 00:00 Achtergrond

Peter dronk zijn eerste biertje, voor zover hij het zich herinnert, op zijn 17e toen hij nog op de middelbare school zat in Groningen. ,,Ik merkte al gauw dat ik het lekker vond en gevoelig was voor de roes die het brengt’’, zegt hij nu, dertig jaar later. Dat hij ook thuis elke dag een behoorlijk aantal pilsjes achteroversloeg, trok geen aandacht. Zijn moeder leed aan MS en overleed op jonge leeftijd, alle aandacht ging daar naar uit. ,,School en drinken gingen goed samen’’, vond Peter destijds. Wel stopte hij met sporten omdat dat niet goed meer ging. ,,Op mijn twintigste viel het mijn vrienden al wel op dat mijn tempo van drinken twee maal zo hoog was als dat van anderen’’, aldus Peter, die er aan toevoegt, ,,dat hij er ook wel erg goed tegen kon.’’

LEUSDEN - Peter (zijn achternaam wil hij liever niet in de krant) woont met zijn vrouw Daniëlle en zoon Maarten sinds 2004 in een ‘Eurowoning’ in de wijk Rozendaal. In zijn directe omgeving is het niet opgevallen dat hij verslaafd was aan alcohol. Door een documentaire, die vorige week door de NCRV werd uitgezonden, is Peter in de publiciteit gekomen. ,,Ik schaam me er niet voor’’, zegt de 47-jarige tekstschrijver. ,,Misschien is de uitzending voor mij een stok achter de deur om niet opnieuw te beginnen met alcohol. Wellicht is het een waarschuwing voor mensen die in dezelfde situatie verkeren.’’ door Frits van Breda

Na zijn verhuizing naar Utrecht, waar hij de School voor Journalistiek bezocht, ging het drinken gewoon door. Hij kwam in die periode zijn huidige vrouw Daniëlle tegen die hem ‘een leuke jongen vond om mee uit te gaan’. In 1995 trouwden ze, zoon Maarten was al eerder ter wereld gekomen.

Inmiddels werkt Peter al 16 jaar voor een bedrijf dat zich bezighoudt met het schrijven van teksten voor bedrijven, instellingen en overheid. Zelfs zijn collega’s waren zich niet bewust dat Peter problemen had met alcohol. ,,Overdag functioneerde ik prima, dan dronk ik geen drup. Op weg naar huis vroeg ik me wel af of ik genoeg drank in huis had om de avond door te komen. Bij twijfel stopte ik onderweg om drank in te slaan.’’

Toen het gezin naar Leusden verhuisde, werd Peter een regelmatig bezoeker van café de Swartesteegh, één van de plekken waar zijn favoriete drankje, Duvel, verkrijgbaar was. Ook daar gedroeg Peter zich niet als iemand die last veroorzaakt door overmatige inname van alcohol. Het probleem kwam later, als hij thuis doorging met het drinken van bier en whisky. ,,Ik was een stille drinker. Ik verdoofde me zelf ieder avond en begon me steeds meer te isoleren. Binnen het gezin was ik uiteindelijk alen nog maar ‘fysiek’ aanwezig’’, zegt Peter over die periode. Twee jaar geleden zag Daniëlle het niet meer zitten. Zij stelde Peter een ultimatum. Als hij niet zou afkicken, zag ze geen mogelijkheid om nog met hem verder door het leven te gaan.

Het echtpaar zocht in eerste instantie een therapeut die samen met hen aan de huwelijksrelatie moest gaan werken. Het werd al snel duidelijk dat het probleem bij Peter lag. Er moest gestopt worden met alcohol.

Peter kwam terecht bij de ‘Solutions’, een instelling die samenwerkingsverbanden heeft met afkickklinieken in de hele wereld. De Leusdenaar gaf de voorkeur aan een kliniek in Thailand. ,,Ik heb de kans gegrepen om in een verre, inspirerende omgeving, onder professionele begeleiding een gedegen start met mijn herstel te maken’’, verklaart hij die keuze. Totale kosten voor de verslaafde € 5000,-. Programmamaker Jessica Villerius vroeg hem of ze het traject mocht verslaan. Resultaat was een boeiende reportage met Peter als hoofdpersoon, die uiteindelijk twee maanden in de Thaise kliniek werd behandeld.

Peter is al weer ruim drie maanden terug in Leusden. Iedereen in zijn directe omgeving weet nu wat hij heeft doorgemaakt. ,,Ik was liever met een ander onderwerp op tv gekomen, maar ik schaam me er niet voor’’, zegt hij. Voorlopig is hij niet van plan om iedereen te waarschuwen voor alcoholverslaving. ,,Ik ben geen wereldverbeteraar en word ook geen verslavingsgoeroe’’, is zijn uitspraak. Wel wil hij het verschijnsel alcoholisme uit de taboesfeer halen. Om die reden heeft hij dan ook geen enkel bezwaar om de pers te woord te staan. Hij is zich er goed van bewust dat hij de rest van zijn leven af moet blijven van de alcohol. ,,Eén pilsje is teveel, duizend niet genoeg’’, zo weet hij uit zijn opgedane ervaring.

Inmiddels is Peter, op therapeutische basis, weer begonnen met werken. Voorlopig bezoekt hij eenmaal per week de kliniek in Barneveld en vier keer per week een bijeenkomst van de Anonieme Alcoholisten (AA) in Leusden en omgeving. Peter adviseert iedereen met een drankprobleem hulp te zoeken en verwijst naar de website van de AA (www.aa-nederland.nl).

,,Ik weet inmiddels dat er duizenden mensen met hetzelfde probleem als ik rondlopen. Ik heb op zeker moment m’n trots en schaamte opzij gezet en heb hulp gevraagd. De hulp is ruim voorhanden. De huisarts kan je met een gerust hart in vertrouwen nemen. Zelf heb ik erg veel baat bij de kennis en ervaring van ‘lotgenoten’ bij de AA”, besluit Peter zijn verhaal.