Smart

Uw dorpsfluisteraar rapporteert deze week van een afstandje, met excuses. Met een paar vrije dagen van de krantenbaas kon ik me veroorloven Leusden in te ruilen voor Hînce?ti. Hûh? Wie zijn topografische kennis op orde heeft, zegt nu: Moldavië.

Ach, ik zal het u niet kwalijk nemen wanneer u er op de wereldkaart een paar honderd kilometer naast zit, want Moldavië is niet bepaald een trekpleister op de Vakantiebeurs. Hoewel ze met Anna Odobescu dit jaar nog een aardige poging deden om onze Duncan te verslaan tijdens het Songfestival, is Moldavië vooral een land in last. Op slechts drie uur vliegen van Nederland valt iedere gelijkenis met onze welvaart weg. Gemeenteleden van onze Marcuskerk kunnen dat beamen. Zij waren er, zoals ik eerder schreef, afgelopen zomer en moesten de realiteit bitter slikken.

Mijn relatie met Moldavië heb ik te danken aan Joop, één van mijn beste vrienden. Joop wist mij eens te betrekken bij zijn activiteiten voor de armsten in Europa, die van Albanië en Moldavië in het bijzonder. Zo werden deze activiteiten 15 jaar geleden zelfs tot een benefiet gemaakt: een smartlappenavond in de Korfzaal. Het leverde Leusdense stuivers op voor Joops projecten. Geweldig! En zo waren er vele Nederlandse acties voor het missiewerk van mijn prachtige vriend in den arme vreemde.
Maar de missionaris is gestopt. Of liever gezegd, het grote hart van de missionaris is gestopt met kloppen. Na de uitvaart en in tranen beloofden zijn zoon, kleindochter en ik een keer samen de projecten te bezoeken waar Joop zich zo voor heeft ingezet.

En daar zit ik dan, op de rand van mijn afschuwelijke houten bed, in een lege studentenkamer in Hînce?ti. Samen halen we bijzondere herinneringen op. We knuffelen dankbare Moldaven en brengen een ode aan de ongekende barmhartigheid van onze vader, opa en vriend.
U heeft gelijk, Moldavië heeft in de Leusder Krant weinig te zoeken, maar het is daar waar ik de afgelopen week met mijn ogen knipperde, dus ook in uw krant. Paralellen tussen Hînce?ti en Leusden zijn trouwens ver te zoeken. Immers, restaurant Popas Vinatoresc is lang niet zo lekker als BRAS, de Sleahul Meresenilor rijdt lang niet zo gladjes als de Noorderinslag en Grigore Cobzac is vast niet zo betrouwbaar als Gerolf Bouwmeester.

Redenen genoeg dus om weer naar huis te willen, maar niet na een goed glas Moldavische wijn (dat hebben ze hier trouwens wel!) en een toost op een bijzondere man, die volstrekt belangeloos en ver van zijn bed het verschil wist te maken. Ehm.. ik heb er twee glazen van gemaakt, want ik ben ook dankbaar. Voor wat Joop me liet zien, voor wat het leven mij gaf en voor de rijkdom om wekelijks over onbenulligheidjes te kunnen schrijven op deze pagina. Klein kan soms heel groot zijn. Kijk maar op joopnaarmoldavie.nl. 

Marco Bosmans
bosmans@xmsnet.nl