Zomertoetje

Op de drempel van de herfst – ik volg de meteorologische kalender – overvalt mij vaak een gevoel van weemoed. Alsof de tuindeur dicht en de cv aan gaat. Dat laatste probeer ik dit keer zo lang mogelijk uit te stellen, met het oog op de stijgende energiekosten. Een beetje zuinigheid met vlijt zal ik maar zeggen.

De realiteit van de seizoenwisseling biedt echter een meteorologische controverse. Immers, bij gebrek aan druppels regent het al een paar weken blaadjes en eikels. Is het nou heet of al herfst? En terwijl bij Kruidvat al vakken worden gevuld met kruidnoten en bij Eurofleur de kerstmarkt in de steigers wordt gezet, zijn veel benen nog kort gerokt/gebroekt. Is het nou frisjes of nog steeds zomer?

Feit is dat de zomervakantie voorbij is en schoolbellen weer luiden. Die keiharde werkelijkheid ervaarde ik als kind al als een soort einde der (goede) tijden. Na zes weken hemelse vrijheid was de schooldeur mijn poort naar de hel. Ik tik het nu als een dramatische metafoor, maar op die leeftijd voelde dat echt zo, ongeacht het genoten christelijk onderwijs.

Zo’n veertig jaar na dato zit er nog steeds een beetje kind in uw stukjesschrijver, maar van een hellegang naar september is geen sprake meer. Een weemoedige bui is het, zoals gezegd. Meer niet. Maar zelfs dat buitje stelt op dit moment amper iets voor, zo merkte ik zaterdag bij een bezoek aan de prachtige pluktuin van de familie Van Ravenhorst in Stoutenburg. Vergeet de herfsthel, want hier ligt een stukje aards paradijs na te zomeren.

De tuinmannen en -vrouwen hebben er ook dit jaar weer een fleurig spektakel van weten te maken, met dahlia’s, ammi majus, lathyrus, goudsbloemen en zinnia’s voor de pluk. Zelfs nu de herfst aanklopt, heerst de zomerkoning nog achter het ‘dorpskasteel’. Er stapten dan ook nog heel wat gretige plukkers met volle mandjes door de tuin. Ik niet. Ik genoot mijn rabarbertaartje en zag dat het goed was, daar In de vrolijke mortier – hoezo, die naam, trouwens? 

Was dit dan mijn laatste stoot zomerse zon-energie? Nee! Komend weekend is het weer bal. Letterlijk zelfs. Onze plaatselijke jeu de boulesclub heeft namelijk een open huis georganiseerd voor wat zomerse napret. Ik was er in 1980 voor het laatst, beken ik met enige schaamte. Burgemeester Rademaker gooide toen de eerste bal in een tête-à-tête met zijn wethouders. Hij won met 12-9-4, zo moest ik even opzoeken. Lagen er toen slechts drie banen voor een handjevol hobbyisten, tegenwoordig is De Hakhorst één van de grootste boulesclubs van het land met meer dan veertig banen. 

Hoe zou het trouwens staan met de hand-oog-coördinatie van burgemeester Bouwmeester? Ik ga dit weekend even kijken, ook omdat ik denk dat alle leden bejaard zijn en vooral wijn drinken. Maar ik ga vooral om het zomergevoel nog even vast te houden. De ballen!

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl