Afbeelding
pixabay
Ingezonden

Het licht van de burgemeester

28 mei 2021 om 13:04 Opinie Columns Peter Sneep

We wonen in een energiek dorp. Net als ik vanmorgen aanstalten maak om naar het gemeentehuis te lopen om mijn rijbewijs te verlengen, vindt mijn vrouw een brief bij de post. In de brief biedt de gemeente Leusden ons voor 65 euro energiebesparende materialen aan, zoals radiatorfolie en ledlampen. De actie geldt voor de eerste 1350 inwoners die reageren. Terwijl ik het huis verlaat met kersverse pasfoto’s, logt mijn echtgenote al in om in de webwinkel haar slag te slaan.

In het gemeentehuis heerst een weldadige rust. In de wachtruimte zitten twee jongemannen, die al allebei snel naar het loket worden geroepen. Terwijl ik op mijn beurt wacht, komt er een man binnen, jaar of 70, slank van postuur, mondkapje op. ,,Waarmee kan ik u helpen?”, vraagt de vrouw van de receptie. ,,Ik wilde even zeggen dat het licht in de kamer van de burgemeester al zeker een week 24 uur per dag brandt”, zegt de man vriendelijk. ,,Ook ‘s nachts?” ,,Ja, ook ‘s nachts. Ik woon hier tegenover. Als het buiten donker is, kun je juist goed zien dat daar het licht aan is. Ik kan me niet voorstellen dat de burgemeester nooit naar huis gaat om te slapen. Dan is het jammer van de stroom.”

Leraar Jaap Schaeffer vertelde dat de Italiaanse dictator Mussolini opzettelijk ‘s nachts zijn bureaulamp liet branden om de indruk te wekken dat hij 24/7 in de weer was

Ik herinner me opeens een geschiedenisles op de havo. Leraar Jaap Schaeffer vertelde dat de Italiaanse dictator Mussolini opzettelijk ‘s nachts zijn bureaulamp liet branden. Zo wilde hij tijdens de Tweede Wereldoorlog de indruk wekken dat hij 24/7 voor het welzijn van zijn volk in de weer was. ,,Nee, Gerolf Bouwmeester werkt hard, maar gaat wel tussendoor naar huis”, hoor ik de gemeentelijke gastvrouw zeggen. ,,Fijn dat u het meldt. Ik ga het doorgeven.”

Ik heb twee pasfoto’s bij me. Eén met bril en één zonder. De vriendelijke mevrouw die even later mijn aanvraag behandelt, vraagt om mijn mondkapje af te doen en mijn bril af te zetten. Zo kan ze zien of ik op de persoon op de brilloze pasfoto lijk. Ik vind mezelf op die foto een oude man. Een grijzende sneupiet. Gelaten pin ik 41 euro. 

Als ik thuiskom, heeft mijn vrouw haar slag geslagen op de door de gemeente aangewezen website. Goed beschouwd heb ik de kosten van het verlengen van mijn rijbewijs royaal terugverdiend, denk ik tevreden. Volgende week kan ik mijn nieuwe roze kaartje ophalen. Maar vanavond laat maak ik alvast even een ommetje langs het gemeentehuis.

Peter Sneep.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie