'Ik houd van gepriegel'

LEUSDEN Zorgorganisatie Aanzien huisvest sinds een jaar cliënten met vaardigheidstekorten en psychologische hulpvragen in het voormalige Rabobankgebouw aan de Hamersveldseweg. De Leusder Krant portretteert enkele bewoners. Vandaag is dat Karolin.

Marcel Koch

Karolin (56) is wijs met haar auto. Wat heet, ze is stapel op haar volautomatische karretje van Japanse makelij. Toen ze hem bij de garage ophaalde, rolden de tranen over haar wangen. Het waren tranen van geluk. Ze kon het niet geloven: was dit haar nieuwe auto? ,,Ik vond hem zó mooi. Op zo'n moment ga ik dus huilen, het gebeurt spontaan. Ik kan er niets aan doen.''

RIJBEWIJS Ze vertelt vol trots dat ze al 33 jaar haar rijbewijs heeft. En ja, Karolin vindt in alle bescheidenheid dat ze best goed kan rijden. Ze staat haar mannetje op de weg. Voor bevestiging wendt ze zich tot haar begeleidster Kris die ook aan de houten eettafel in haar gezellige woning is aangeschoven. Die beaamt zonder een seconde bedenktijd: ,,Jij kan heel goed autorijden. Ik durf bij jou wel in de auto te stappen.''
Karolin glundert. Van oor tot oor.

LEKKER RUSTIG Op de dag van haar verjaardag betrok Karolin, die verstandelijk beperkt is, als eerste bewoner een van de 22 appartementen van zorgorganisatie Aanzien. Dat is nu precies negen maanden geleden. Ze vertelt, op spontane wijze, dat ze het erg naar haar zin heeft in haar opgeruimde woning die ze naar eigen smaak heeft ingericht.

Op de muur hangen onder meer gekopieerde foto's op A4 van zowel haar nieuwe als oude auto. Verder: een wand beplakt met talloze glittervlinders, want ,,ik hou van glitters'' zegt ze, en op een eikenkastje staan drie lijstjes met kunstwerkjes van eigen hand. ,,Ministeck doe ik graag, ik word er rustig van. Gepriegel? Dat vind ik juist zo leuk! Je moet wel geduld hebben, dat is waar. Ik ben nu bezig met een tijger.''

VERBETERING Karolin woonde eerder op twee adressen van Aanzien in Amersfoort. Haar nieuwe stek in een nieuwe omgeving ervaart ze als een verbetering. ,,Leusden is een mooi dorp, lekker rustig.'' En dat de winkels dichtbij zijn, noemt ze ook een pluspunt. Alleen jammer dat er geen Action op winkelcentrum De Hamershof is. ,,Dat is mijn favoriete winkel. Ze hebben er leuke spulletjes en niet zo duur.''

Hoewel Karolin op vele vlakken zelfstandig functioneert, zoals koken, wassen, werk, en het schoonhouden van haar woning, doet ze (nog) niet zelfstandig haar boodschappen. ,,In de winkels heb je zo veel keuze. Ik weet dan niet zo goed wat ik moet kiezen'', legt ze uit.

,,Als Kris mee gaat, voelt dat beter. Vertrouwder ja, ik vind het ook gezelliger met z'n tweeën. Wat Kris voor mij betekent? Zij is mijn beschermengel. Ik kan heel goed met haar praten over hoe ik mij voel. Soms kan ik heel verdrietig of boos zijn. Of heb ik last van angsten. Soms gebeurt dat gewoon.''

SOCIALE VAARDIGHEDEN Emmily, haar vaste begeleider die vluchtig even komt binnenlopen, zegt daarover. ,,We leren Karolin met haar angsten om te gaan, het een plekje te geven. In het verleden heeft ze nare ervaringen opgedaan die haar parten spelen. Maar ze doet het goed. Verder werken we aan haar sociale vaardigheden. Belangstelling tonen voor anderen is daar een voorbeeld van.''

Kris typeert Karolin desgevraagd als een kletsmajoor. ,,Maar wel een van het gezellige soort. Ik tref haar vaak met een lach op haar gezicht aan.'' Karolin wordt er zichtbaar verlegen van. Andermaal bevestigt ze dat zich thuis voelt in haar nieuwe onderkomen.

POSTPAKKETJES Steevast gaat om vijf uur 's ochtend de wekker, waarna de Leusdense een half uur later op kousenvoeten, want ,,ik doe altijd heel zachtjes'', het appartementencomplex verlaat om naar haar werk te gaan. Drie jaar alweer is PostNL haar werkgever. Ze duwt karretjes post door de ruime distributiehal en zet postpakketjes op de band. Leuk werk, oordeelt Karolin, maar soms ook een tikkie zwaar.

,,Er zitten best zware pakketjes bij en dan voel ik mijn rug wel.'' Maar over het algemeen, geeft ze aan, is ze blij en tevreden met haar vierdaagse baan in de week. En voor de goede orde: uiteraard rijdt Karolin met haar eigen auto naar het werk.

ACHTERUIT Bij het afscheid loopt ze naar een van de grote ramen van haar appartement en wijst vervolgens op de parkeerplaats. ,,Kijk'', zegt ze terwijl ze haar neus tegen het raam drukt. ,,Daar staat mijn auto. Ik zet hem altijd zo neer dat ik hem vanuit mijn kamer goed kan zien.'' En altijd met de neus naar voren, vertelt Karolin. Want in z'n achteruit inparkeren, vindt ze gewoon leuk om te doen. ,,En het is handig als ik 's morgenvroeg naar mijn werk ga, ik draai gelijk de weg op.''