Buurtkracht

3 april 2019 om 11:00 Lokaal/Column

Het is grappig hoe groot soms klein kan lijken en klein groot. Zo zijn wij ooit uit Amersfoort vertrokken voor een wat groter huis in een kleine gemeente. 21 jaar later is dat grote huis veel kleiner geworden en dat kleine dorp mij eigenlijk te groot. Leusden telt een slordige 30.000 inwoners, 12.000 woningen, 2800 bedrijven, 15.000 auto's, 8 supermarkten en één familie met een tuin van 2200 hectaren. Dat is geen kleinigheidje.

Hoe dat grote huis kleiner geworden is? Daarvoor gaf ik op deze pagina al eens de schuld aan mevrouw Bosmans, die haar creativiteit niet alleen onder stoelen of banken steekt, maar ook in kastjes en lades. Het was dan ook verrassend toen zij mij vorige week meenam naar een informatieavond in de bibliotheek over Tiny Houses. Wat? Een soort stacaravans, maar dan 2.0. De huisjes zijn in Nederland enorm populair, vooral in het groen.
In Leusden is de voormalige camping Waterloo in beeld als Tiny Village. De plannen zijn concreet, familie De Beaufort wil de huuropbrengst steken in natuurontwikkeling op Den Treek-Henschoten en ook wethouder Van Beurden lijkt dichtbij een jawoord. Althans, zo klonk het voor mij. Aan belangstelling geen gebrek, want honderden mensen hebben zich inmiddels gemeld.

Zo'n Tiny House (lees max. 20 m²) is een ultieme uitnodiging om te 'ontspullen' en ik had dan ook verwacht dat mevrouw Bosmans gillend weg zou rennen. Het tegendeel is waar. Ze kreeg buikkriebels en dan is mevrouw Bosmans op haar leukst. Wat bij mij kriebelde, of jeukte eigenlijk, was het afschuwelijke woord community, dat in deze tijd te pas en te onpas klinkt. Ook in de bieb viel het woord. In zo'n communiteit wil je dus apart zijn van de rest, maar wel met soortgenoten. Dat woonwagenkamp dat we ooit met pek en veren de stad uit probeerden te duwen, is dus eigenlijk weer terug. Zonder zigeunerviolen dit keer, maar mét een ecologisch toilet. Mooie visioenen van communes doemen op…

Nee, voor mij is het minihuisje geen optie. Ik schik me in mijn tiny zolderkamer en laat mijn creatieve ega uit de kast(en) komen. Maar waar ik wél warm van werd, is de gemeenschapszin die in Leusden leeft. Zoals de senioren die zich hebben verenigd in Valleihorst, de bewoners van Ploegschaar die samen een nieuwe plein hebben ingericht en Alandsbeek, dat verbroedert rond de picknicktafel. Die buurtkracht en dat nabuurschap klinken fijner dan community en zijn goud waard. Het laat zien dat Leusden klein én groot is. Jammer alleen dat het de Franciscanen op Kasteel Stoutenburg niet gegund was.

Vanavond maar eens even horen of er bij de presentatie van het nieuwe Voedselbos Leusden ook al sprake is van verbroedering. Samen zaaien, samen oogsten; ook daarin kan een klein dorp groot zijn.

[Marco Bosmans,
bosmans@xmsnet.nl.
 

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie