Mottenbal

Het geheim van een goed huwelijk? Er zijn studies naar verricht en dikke boeken over geschreven, maar volgens mij komt het simpelweg aan op horen, zien en zwijgen. Daarbij is timing trouwens van groot belang. Je moet elkaar immers op de juiste momenten zien, horen en aanvoelen. En je mond houden als het nodig is, voorkomt ook veel mot. Voilà, zie hier de wetenschap van de koude grond. Ik zeg: dit hoekje van de pagina scheuren en onder uw kussen leggen. In combinatie met een fris deotje en een liefkozende openingszin is een romantische nacht verzekerd!

Ja, uw ideale columnist kan zo door naar de verkiezing van de ideale echtgenoot, maar dat is slechts schijn. Ik red me prima met de pen, maar het horen, zien en zwijgen schiet er in Huize Bosmans nog wel eens bij in. Toch zijn we, voor twee verlegen klasgenootjes (MAVO Leusderweg, 1986), al een aardig eind gekomen. Dat heeft met de balans in onze relatie te maken, concludeerde mevrouw Bosmans afgelopen weekend. Zo deden we in dat kader een uitgebalanceerd Veluws hotelletje, mag u weten. Balans? Nou, samen lachen of samen boos zijn werkt bijvoorbeeld goed, maar balans is ook mijn arm om haar schouders of haar schop onder mijn kont.

Ook in praktisch opzicht blijken wij opvallend vaak een evenwichtige match. En dan bedoel ik niet met onze uniseks jassen op onze uniseks fietsen, maar evenwicht in de rolverdeling. Zo kan mevrouw Bosmans prima koken terwijl ik eet, douchen terwijl ik kijk en tuinieren terwijl ik het kliko-deksel omhoog houd.
Hoewel… Laatst hadden we wel mot in de tuin. Buxusmot. Dachten wij vorig jaar de rupsendans te zijn ontsprongen, in april zijn die afschuwelijke ettertjes massaal teruggekeerd in Leusden! Ze hebben de strak gestileerde buxusbollen van mijn lief volledig te grazen genomen. Letterlijk, want ik heb de struikrovers eens diep in de bek gekeken en wat bleek? Ze hebben tandjes!

Nou ben ik gek op dieren, maar dan graag op mijn bord met wat groenten en een botersaus. Vooruit, omwille van de familievrede werden de afgelopen jaren wel een Maltezer-xl, katten, vogels, hamsters, een rat en logerende loopse takken gedoogd, maar voor mij persoonlijk hoeft het niet. En dat geldt ook voor het buitenleven. Vogels en vlinders tellen? Ammehoela! Paddentrek? Jak! Maar nu keert de natuur zich ineens tegen mij in de vorm van een legertje struikrovers. Is deze plaag wellicht de straf voor mijn paasbiecht? (Leusder Krant, 17 april jl.)

U zult het niet geloven, maar de dappere schrijversvrouw heeft deze week haar spieren gebald en zonder tranen haar kaalgevreten lievelingsbollen uit de tuin getrokken en naar het groendepot gebracht. Honderden knabbelrupsen in vertwijfeling achterlatend. Daarbij kregen ze van mij een hartig woordje: ik mot jullie niet!

[Marco Bosmans,
bosmans@xmsnet.nl.