Autootje

Misschien was het ook wel een beetje verzet omdat ik de overstap moest maken van mijn grote blauwe VW bus naar een keurige personenauto. Maar de tank liep al leeg als ik er alleen al naar keek. En de belasting tilde zwaar aan het gewicht. En ik zat er meest van de tijd in mijn uppie in. De tijd voor kleiner was aangebroken. Maar niet van harte. Ik vond het niet warm worden in de auto. De man van wie ik de auto had gekocht begreep het niet maar kroop er welwillend onder en de verwarming deed het. Toen ik de auto daarna ophaalde, startte de motor niet. De verkoper probeerde het en de auto startte onmiddellijk. Tot ik het weer probeerde. Ik zag wel een lampje branden met een sleuteltje maar dat drong pas tot me door toen de verkoper de auto wederom moeiteloos startte en bij mij niet. Bij mij lichtte slechts het sleuteltje op. Met engelengeduld legde de verkoper uit dat ik de verkeerde sleutel gebruikte. Mmmmm. Na een paar dagen begon bij elke bocht een lampje te branden, een klein geel balletje. Telkens als ik een bocht maakte, flikkerde het lichtje op. Ik dacht eerst dat het misschien wat met de kilometerteller te maken had. Maar al gauw hield het flikkeren op en brandde het lampje constant. Ik zag op het laatst nog amper waar ik reed, zo geobsedeerd raakte ik van dat lampje. Een rondje langs de verkoper, die vriendelijk naar me bleef lachen, gaf duidelijkheid: de tank was bijna leeg. Hoe kon ik dat weten? Bij mijn bus was het een rood lampje links onder. Hier was het een geel bolletje rechts voor. In de bus was alles sowieso anders. Jarenlang heb ik met mijn ruim anderhalve meter als een queen of the road hoog boven de vangrail uitgekeken. En ik heb er zoveel mee rondgereden en zoveel in meegemaakt: met kinderen, met collega’s, met vrienden, horden voetballers, gestrande schoolvriendjes. En er kon van alles in: fietsen zonder ketting, fietsen met een lekke band of gewoon fietsen van luie kinderen. En vuilniszakken, verhuisdozen, rotzooi, honden, kerstbomen, toneelkleding en de toren van kratten na een lange warme zomerperiode. In het midden van de bus zat een uitklaptafeltje en de stoelen stonden tegenover elkaar zodat je een gezellige zithoek had. Op vakanties kon de hele wereld mee en was er nog ruimte over. Behalve tijdens de vakantie met mijn dochter, toen was de bus tot aan het plafond gevuld. Maar toen hadden we ook opklapbedden en tuinstoelen, twee stretchers, een kapspiegel, de carmenkrulset en nog wat van die broodnodige zaken voor op de camping meegenomen. Nu moet het hele gezin op een achterbankje en heb ik een bagageruimte waar net mijn handtas met beautycase past. Maar toch. Het autootje heeft me te pakken. Ik maak ineens korte snelle bochten, ben zo weg als ik gas geef en als ik achteruit inparkeer houd ik tegenwoordig een wagenlengte over.