Kunstig

In Leusden zijn we graag bezig met onze handen. Kijk straks maar naar de folder van Latent Talent: bommetjevol workshops, cursussen en bijeenkomsten waarvoor straks weer wachtlijsten blijken te zijn. En elke week staat er wel wat in de krant te lezen over kunstenaars, schilders en andere mensen die iets creatiefs doen. Zo was er onlangs de cursus ‘lekker buiten schilderen’ en er schijnt zelfs een verfweekend in Frankrijk te worden gehouden. Ik moet zeggen: er zijn dagen dat ik er nog zin in krijg ook, zeker als ik net weer heb gekeken naar het programma van Hanneke Groenteman. Drie schilders mogen een bekende Nederlander portretteren en krijgen na een lange poseersessie twee weken de tijd om er thuis verder aan te werken. De bekende Nederlander mag aan het einde één werk uitkiezen om te houden. Ik kijk er ademloos naar, al zou dat ook kunnen komen omdat Groenteman er zulke mooie kleine interviewtjes tegenaan gooit die op zich al mooie kunstwerkjes zijn. Maar dat schilderen lijkt me prachtig. Ik kan kwijlen van mooi gedetailleerd werk. Abstract of expressionisme of de puntjestechniek van Van Gogh- door echte kenners pointillisme genoemd- vind ik niks: ik wil meteen zien wat het is. Ik heb een vriendin die kan schilderen en ik ken een moeder van een vriendin die dat ook al zo mooi kan. Ik zou dat ook willen kunnen: een leeg doek vullen met fraaie penseelstreken waaruit de mooiste bloemen, vergezichten, of leuke momentjes uit het straatbeeld zouden ontstaan. Ik zou de mensen op mijn doek veel mooier maken dan ooit in werkelijkheid kan bestaan, de volmaaktheid scheppen en een wereld creëren die ik het liefste zie: perfecte mensen en foutloze vormen en mooie momenten. Maar ja. Ik kan tekenen noch schilderen. Het blijft bij mij een beetje hangen tussen mijn hoofd en wat vage probeersels op een stukje papier waarvan een ander maar moet raden wat het is. Misschien moet ik op een cursus die wat meer bij mij past en bij mijn mogelijkheden. Maar daar heb je het al: er zijn zoveel cursussen waar ik niets mee heb. Of wil hebben. Zoals de cursus ‘Vind jezelf in ganzenbord.’ Als het dan nog om een pittig potje ganzenborden zou gaan. Maar ik vrees dat er een filosofie achter zit die niks met de dieren van doen heeft. Of de cursus ‘Grip op je dip voor homomannen en lesbovrouwen’. De cursus zelf zal meer dan oké zijn, en waarschijnlijk direct volgeboekt. Maar door titels als ‘Kom in je element’ en ‘Contact maken met je innerlijke kind’ gaan bij mij de haartjes overeind staan. Of de workshop ‘ik ben een beestje’, en die verzin ik echt niet.

Ik aarzel nog wel over de workshop ‘De kunst van het zitten’, want die spreekt me aan. Of zal ik me aanmelden bij ‘Gevoelens in speksteen’? Maar dit overwegende heb ik waarschijnlijk toch meer baat bij ‘In de put-uit de put.’