Oorstrelend

Het luisteren is mij een beetje vergaan. Dat klinkt dramatischer dan ik bedoel, maar het is ongelogen. Ik ben in de afgelopen jaren namelijk steeds meer een lezer en kijker geworden, als het om media gaat. Zo kan ik uren voor de buis hangen en een hele zaterdagochtend doen over mijn weekendkrant. Ik schrijf het met enige spijt, want toen uw columnist nog een jongetje was, had hij slechts één grote liefde: de radio. Hilversum 3, het huidige NPO 3FM, in het bijzonder. Geen voetbal of verkering voor mij, maar radio! Ach, ik speelde wel buiten met vrienden, maar de transistor ging altijd mee. En ik liep ook keurig mijn folderwijkje, maar niet zonder walkman.

De donderdag was mijn lievelingsdag, TROS-dag. Van de Havermoutshow tot de Soulshow; ja, met de TROS had ik wél verkering. Was ik maar een Ferry Maat!

Ik kan u melden dat de radioliefde mij ver heeft gebracht. Samen met Henk, die bij ons in de straat woonde, kon ik terecht bij de piratenzender Superradio. Hij noemde zich daar Mario, ik was Pieter en we beleefden met recht een supertijd. Ik waande me in Hilversum met grote hits, vlotte babbels en leuke spelletjes. Die bedacht ik trouwens zelf, zoals ik ook zelf de prijsjes regelde: een zak drop uit de Hamershof. Als ik maar wel zei dat 'ie was aangeboden door de snoepwinkel van Ab en Gini Walet. Het was allemaal net echt.

Via Omroep Amersfoort kwam ik bij RTV Utrecht terecht, waar radio ineens serious business werd en Pieter ineens weer Marco moest heten. Nee, het is geen TROS, maar ik kan u melden dat de radioliefde ook regionaal van harte wordt bedreven, al bijna dertig jaar inmiddels.

Maar hoe vaker ik zelf uit dat kastje kwam, hoe minder ik thuis het kastje aanzette. Dat is gek. Waar is de hartstochtelijke luisteraar in mij gebleven, vroeg ik me de afgelopen week af. Twee Hilversumse feestjes waren daarvoor de aanleiding. Zo bracht collega Eva in Museum Beeld en Geluid een ode aan haar moeder, Marga van Arnhem, en presenteerde vriendin Hannelore haar boek over nieuwslezen. Ik mag en hoor ze graag, Eva en Hannelore. En wat een icoon, die Marga van Arnhem. Natuurlijk van Studio Sport, maar Marga was ook 'Het Oog'. Gute Nacht Freunde…

Het radiolandschap is in de afgelopen decennia behoorlijk veranderd. De lokalen zijn nagenoeg verdwenen en de commerciëlen gaan op in eenheidsworst. Zo jammer. Ook daarom start ik hier nog graag even een jingle voor een icoon uit Leusden. 'Herinnert u zich deze nog:' Meta de Vries! Zij had niet alleen de mooiste stem en was niet alleen een lieve collega, zij plantte bij mij waarschijnlijk dat radiozaadje. Toen ik met thee en beschuit op zondagmorgen op bed kroop bij papa en mama, met op de radio: Juist op Zondag.

Lieve Meta, wat zou ik je graag weer eens aanzetten.

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl