IJstaart

Een weekje winterweer is geen medicijn tegen het coronavirus, maar het frist de geest wel lekker op, moet ik bekennen. En de neus ook. 

Even dicteerde niet het RIVM onze gemoedstoestand, maar het KNMI. En even was het land in de ban van sleepret, wintertenen en slipgevaar. Friesland droomde It giet oan, maar wij in Leusden weten al jaren beter: zolang er hier geen witte rook is bij IJsclub Zwanenburg, kunnen de rayonhoofden daar binnenblijven. Tja, dat ons kleine dorp is uitgegroeid tot een graadmeter voor elf Friese steden is grappig en verdrietig tegelijk. De ijsbaan van Leusden, op het Jan Banninkpark, is immers aangelegd vóór de klimaatverandering; in de tijd dat er ’s winters nog bloemen op de ramen stonden.

De parkvijver is dieper dan breed en dat maakt de kans dat we hier baantjes kunnen trekken (op bevroren water dus!) net zo groot als de kans op de tocht der tochten. Even twijfelde ik dan ook bij het schrijven van deze column over een oproep tot het gooien van sneeuwballen tegen Huis van Leusden, maar dat idee is als sneeuw voor de zon verdwenen. Laat ik me beperken tot een beroep op de enige twee ware ijsmeesters in ons dorp, Carl Verheijen en Andrea Nuyt. Wellicht kan dit schaatspaar voorgaan in een ijsbaanpetitie.

Dit beroep dient overigens niet mijn belang. Ik ben van oudsher meer een kluner en een kleumer, maar ik schrijf het vooral omdat veel Leusdenaren afgelopen weekend moesten uitwijken naar de Schammer en andere plassen.

Om mij overigens geen zorgen, want ik heb me het afgelopen weekend vergrepen aan koek en zopie. Nou ja, aan taart vooral, want zo’n originele zopie, met warme rum, bockbier en eieren, is niet te zuipen. Jak! Op aangeven van dochterlief stond het weekend in huize Bosmans volledig in het teken van de finale van Heel Holland Bakt. Excuses daarom aan mijn diëtist, want we zijn de groenten dit keer met recht vergeten.

Even twijfelde ik over een oproep tot het gooien van sneeuwballen tegen Huis van Leusden, maar dat idee is als sneeuw voor de zon verdwenen.Dus terwijl dochterlief zich uitleefde in de keuken, nam ondergetekende het zekere voor het onzekere. Ik had bakker Martijn van Versbakkerij Leusden voor mij aan het werk gezet. Een verse skitaart en choco-truffeltaart mocht ik zaterdagmiddag afhalen; meer dan genoeg om een lang weekend van te smullen en wat puntjes uit te delen. En natuurlijk konden we het niet laten om bij wijze van zoete climax zondagavond met onze eigen vorkjes zogenaamd mee te proeven met Janny en Robèrt. ,,Keurig gewerkt, Martijn! Mooie presentatie, een verrassende smaakcombinatie en je crème is heerlijk zacht.” Martijn is dan ook de winnaar van Heel Leusden Bakt.

De titel Spektakelstuk van Leusden was afgelopen weekend echter voor ‘miss baksel’ dochterlief. Niet zozeer vanwege haar bijzondere taart, maar meer om de toestand van de keuken ná het bakwerk. Alsof hier een sneeuwschuiver en strooiwagen op elkaar zijn gebotst...

Marco Bosmans, bosmans@xmsnet.nl