Stormblog Eunice

12:53 uur (vrijdag): Petra komt terug van boodschappen doen, ze wil voor de storm Eunice alles binnen hebben. Het is erg druk in de supermarkt, zegt ze. Ik doe ondertussen de afwas, vanuit het keukenraam uitkijkend op ons veldje met bomen. Ik vraag me af: Hoeveel overleven de storm?

14:02 uur: Onze kinderen – man man, ze zijn onvoorstelbaar druk vandaag, is er soms storm op komst? – vertellen dat ze hopen dat de lelijke schutting tussen onze tuin en die van de buurman rechts omwaait. Het ding staat al flink scheef. Ze willen graag een ‘schutting van takken’ (wilgentenen). Wij zijn ook wel klaar met de schutting en nemen daarom niet de moeite om hem te stutten.

14:14 uur: We halen alle spullen binnen die kunnen wegwaaien. Ik zet onze drie afval containers in de luwte langs ons huis en bind ze aan elkaar vast. De kinderfietsen die gewoonlijk op die plek staan, prop ik in de schuur. Er zijn niet veel mensen buiten. Er hangt een soort spanning in de lucht. Zo’n gevoel dat je hebt op oudejaarsavond of bij de intocht van Sinterklaas.

14:35 uur: We gaan een stukje lopen in de storm. De kinderen willen kijken hoe wild het Valleikanaal is bij de ‘Sluis van de Bruis’. Zo noemen wij de stuw in het kanaal ter hoogte van de Asschatterweg. Het water stroomt hard, maar niet zo wild als we hadden gehoopt. Nu pas realiseren we ons dat het helemaal niet regent tijdens storm Eunice. Bij Dudley regende het wel. Twee meerkoeten zwemmen tegen de stroom in. Wat zijn die beesten sterk! Dochter Anna ziet een ander meerkoetje op de betonnen walkant bij de stuw zitten. Zijn veren zien er doorweekt uit. Anna heeft medelijden.

15:21 uur: Op het veld voor ons huis speelt een opa met vier kleinkinderen. Ze verzamelen overal afgewaaide takken en maken er een berg van.

15:56 uur: Ik wandel langs het kanaal. Het waait nu een stuk harder dan anderhalf uur geleden. Er zijn meer wandelaars op het Jaagpad. De bomen op Asschatterkeerkade maken een loeiend geluid, dat je al van veraf hoort. Bij de Sluis van de Bruis is de bibberende meerkoet verdwenen. Ik vraag me af: Waar blijven vogels eigenlijk als het zo hard waait? Als ik bijna thuis ben, zie ik in zowat alle voortuinen van de Rietgors afgewaaide stukken bitumen (asfalt-dakbedekking) liggen.

16:13 uur: Petra gaat naar buiten met de kinderen. Ze hebben op het veld van de bandenschommel een leuk spel bedacht. Ze hebben alle drie plastic tassen aan een lang touw gebonden en hebben zo een vliegende windzak gemaakt, die alle kanten opzwiept.

18:15 uur: We gaan eten. Nu het buiten donker is geworden zijn onze kinderen de interesse in de storm verloren.

8:17 uur (zaterdag): Ik breng onze zoon naar judo. Alle bomen van Alandsbeek staan er nog. En de wind heeft ook onze schutting helaas niet plat gekregen. Flutstorm! Misschien lukt het Franklin?

Peter Sneep, pjsneep@gmail.com