Boek: 'Mijn lieve oma Dementine'

LEUSDEN Met het boek ‘Mijn lieve oma Dementine’ wil Leusdenaar Ernst Pels laten zien dat het contact tussen een grootouder en een kleinkind niet per se gedoemd is helemaal te verdwijnen als Alzheimer toeslaat. Met name op het niveau van de muziek kan de band met een dementerende oudere blijven bestaan of zelfs een nieuwe dimensie krijgen.

Daan Bleuel

Ernst Pels heeft een missie. Hij hoopt met zijn boek (waar ook een lied bij hoort) vooral kinderen te informeren over de veranderingen die optreden in het contact met een grootouder die door dementie getroffen wordt.

BEGRIJPEN ,,Laat demente mensen zo lang mogelijk genieten en kinderen hen begrijpen’’, zegt Pels er zelf over. ,,Ons doel is om niet alleen kinderen te informeren, maar iedereen de kans te geven er iets mee te doen.’’

Over goed contact tussen kleinkind en dementerendeAUTOBIOGRAFISCH De drang om dit project van de grond te krijgen is autobiografisch: Ernst Pels: ,,Het idee om hier iets mee te doen ontstond toen mijn eigen vrouw dement werd. Zij is later aan de gevolgen ervan overleden’’, zegt de gepensioneerde docent, componist en musicus. ,,Haar liefde voor de muziek die ik speelde, maakte haar blij en gelukkig. Tot de laatste seconde van haar leven was haar liefde door klank en beeld in haar uitingen voor allen voelbaar.’’

Het boek gaat over een jong meisje dat zich vanaf haar eerste vioolles liet begeleiden door oma die piano speelde. Het gaf ze dagelijks veel plezier. Maar na een paar jaar begon oma raar te doen. Ze pakte bladmuziek van een liedje, maar speelde vervolgens iets heel anders. Haar lievelingslied wilde ze alleen nog met haar kleindochter op viool spelen. Iedere dag!

STEEDS GEKKER Oma deed steeds gekker en moest naar een tehuis, tot verdriet van haar kleindochter. Daar was geen piano. Maar die kwam er uiteindelijk wel! Lotte -de kleindochter- moest naar het tehuis komen..

Kinderen kunnen schrikken, maar het is ook mogelijk er op een leuke manier mee vertrouwd te rakenHARMONIE ,,Voor kinderen is het vaak een vreemde gewaarwording als hun opa, oma of zelfs papa of mama dement wordt’’, zegt Pels. ,,Kinderen kunnen schrikken, maar het is ook mogelijk er op een leuke manier mee vertrouwd te raken. Ik hoop dat dit boek de harmonie tussen de patiënt en hun kinderen of kleinkinderen in stand kan houden of zelfs kan laten groeien.’’

Blijven communiceren in woord en gebaar door sport, spel of muziek, is volgens Pels een belangrijke manier om de grote verandering de baas te blijven.

ALZHEIMERSTICHTING De auteur denkt dat zijn boek op basisscholen en andere instellingen goede diensten kan bewijzen. Een deel van de opbrengst gaat naar de Alzheimerstichting: ,,Die hoop ik goed te kunnen steunen’’, zegt Pels.